Nog een weekje werken en dan is het vakantie. Geen buitenlandse trip maar vakantie in eigen land en niet te vergeten in eigen huis, tuin en omgeving. Om alvast in de stemming te komen is deze week de keus gevallen op een zomerse vakantieplaatje. Terug naar de zomer van 1975. De tijd dat ik als tweejarige nog in de zandbak zit te spelen. Wellicht heb ik dit nummer destijds, onbewust, op de radio voorbij horen komen. De eerste bewuste muzikale herinneringen dateren echter van een paar jaar later. Maar daarover later wellicht een keer meer.
Eerst terug naar de jaren 60. De bandjes schieten in Nederland als paddenstoelen uit de grond. Den Haag en omgeving blijkt in muzikaal opzicht een vruchtbare bodem. Van Golden Earring(s) tot The Motions en van Q65 tot Shocking Blue. En wat te denken van Tee Set en Sandy Coast? Laatstgenoemde band wordt in 1961 opgericht door de broers Hans en Jan Vermeulen. In 1966 scoort de Haagse band de 1ste hit met een cover van het bekende We’ll Meet Again. Twee jaar later volgt de echte doorbraak met I See Your Face Again. Er volgen meerdere hits waaronder True Love That’s A Wonder en, nu we het toch over zomerhits hebben, Summertrain. Na deze oud alarmschijf wordt het succes minder. In 1973 verschijnt het album Stonewall. Succes blijft uit en niet veel later gooien de muzikanten het spreekwoordelijke bijltje erbij neer. De gebroeders Vermeulen richten Rainbow Train op. Daarnaast richt Hans Vermeulen zich ook steeds meer op het produceren en componeren. Zo is hij verantwoordelijk voor Anita Meyer’s debuutsingle, en haar 1ste nummer 1 hit, The Alternative Way. Een nummer dat de laatste tijd weer regelmatig voorbij komt dankzij de Libelle-reclame. Oud Sandy Coast bandmaatjes Onno Bevoort en Ron Westerbeek gooien het over een andere muzikale boeg. Onder andere met hulp van een bevriende Haagse muzikant.
Niet iemand uit de Nederbeat-scene maar met een blues-achtergrond. De Neder-blues doet het in de tweede helft van de jaren 60 ook goed. Cuby + Blizzards, The Bintangs en Livin’ Blues. Bekende namen. Livin’ Blues wordt in 1968 opgericht. In 1969 verschijnt debuutsingle Murphy McCoy. Geschreven door George Kooymans. Achter de drums zit Cesar Zuiderwijk die dan overigens nog geen deel uitmaakt van de Golden Earring(s). De drummer speelt ook mee als de band het voorprogramma van Fleetwood Mac verzorgt. Een jaar later vertrekt Cesar Zuiderwijk naar de Earring. Hij is niet de enige die vertrekt. In de jaren daarna zijn er veel personele wisselingen. Dat komt de band niet ten goede. Uiteindelijk valt de groep uit elkaar. Bandlid John Lagrand stort zich op een nieuw avontuur. Samen met de eerdergenoemde oud Sandy Coast ledenBevoort en Westerbeek. Andere leden zijn onder andere oud Ekseption drummer Pieter Voogt en zangeres Debbie Wokaty. Het resultaat? Water!
De verschillende muzikale achtergronden van de bandleden zorgen voor een bijzondere mix van pop, rock, soul en funk. Voeg daar nog wat folk en prog- en symfonische rock aan toe en het plaatje is compleet. Een combinatie van verschillende muzikale elementen. Dat geldt in zekere zin ook voor de naam van de groep. Volgens oprichter Ron Westerbeek is muziek met water te vergelijken. In muziek zijn elementen als transparantheid, bedreiging, speelsheid en beweging terug te vinden. In 1975 verschijnt Second Day. Het debuut bereikt de 27ste plaats in de Nederlandse albumlijst. Als eerste single wordt Holiday Hideaway uitgebracht. Folk met fraaie muzikale samenzang die doet denken aan Crosby, Stills, Nash & Young. De tipparade blijkt het hoogste haalbare. Opvolger Tonight Tonight flopt. Een jaar later wordt het tweede album Damburst uitgebracht. De van dit album afkomstige singles weten geen potten te breken. Het album staat daarentegen tien weken in de Nederlandse albumlijst genoteerd met, net als het debuut, een 27ste plaats als hoogste notering. En dat de groep geen hits scoort daar liggen de bandleden destijds niet wakker van. Water moeten we vooral zien als albumband. Dat blijkt uit het muzikale levensverhaal van John Lagrand.
“We zijn geen single-groep die mee wil doen aan een hitproductie, was hun visie. Om echter de wereld te vertellen dat er weer een nieuwe groep was opgericht en om hun ideeën te kunnen verwezenlijken werd uit nood een commercieel nummer als single gekozen. De wens echter was het opnemen van een LP”
(Bron postume Facebookpagina John Lagrand)
Het blijft bij twee LP’s. De band levert daarna nog wel een muzikale bijdrage aan de Nederlandse film Het Debuut (1977). In datzelfde jaar stopt de band. Na een optreden op de eerste Haagse Beatnach blaast Hans Vermeulen begin jaren 80 Sandy Coast weer nieuw leven in. Zijn oude bandmaatjes zijn ook weer van de partij. John Lagrand duikt later op in de Freelance Band en het heropgerichte Livin’ Blues. Daarnaast speelt hij jaren samen met de Drentse blueslegende Harry ‘Cuby’ Muskee (Muskee/Cuby + The Blizzards). Samen met Cuby reist hij een aantal weken door het Zuiden van Amerika: de bakermat van de blues. Een verslag van deze reis is te horen in het programma Harry’s Blues (Radio Drenthe/VPRO).
John Lagrand overlijdt in 2005. Ron Westerbeek woont tegenwoordig in Portugal en is nog steeds muzikaal actief. Twee heren die mede verantwoordelijk zijn voor een stukje Nederpop/Haagse muziekgeschiedenis. Niet alleen vanwege hun verdiensten voor de bekende bands waar deze heren in hebben gespeeld. Juist ook door een band als Water. Een naam die niet zo gauw voorbij zal komen als de Nederpop uit de jaren 70 ter sprake komt. Maar dit soort ‘vergeten’ juweeltjes zijn juist de krenten uit de pap. We moeten natuurlijk voorkomen dat deze onder het spreekwoordelijke laagje stof verdwijnen. Af en toe even een stofdoekje erover en dan kunnen ze weer jaren mee.
