Was (Not Was). Broertjes? Geen broertjes! Maar wel hele goede maatjes. Dat zit zo: David Weiss en Don Fagenson waren twee jeugdvrienden, die samen opgroeiden in Detroit. In 1979 gingen ze zich van de namen David Was en Don Was bedienen en richtten ze samen Was (Not Was) op. Een naam die was ingegeven door Fagensons zoontje Tony. Die begon toen net te praten en vond het leuk om woorden aan hun tegenpolen te koppelen. Maar dan wel op een heel elementair niveau. Zoals ‘blauw’ en ‘niet blauw’.
Muzikaal gezien ging het bij Was (Not Was) alle kanten op. Hun albums bevatten een eclectische mix van pop, rock, funk, disco, jazz, beat poetry en sociaal geëngageerde teksten. Net zo gemêleerd zijn de samenwerkingen die het duo aanging op die albums. Daarop kon je bijdragen horen van artiesten zo divers als Iggy Pop, Leonard Cohen, Wayne Kramer van MC5, Ozzy Osbourne, Frank Sinatra Jr., Kim Basinger en Elvis Costello. Maar dat waren ‘slechts’ gasten, want de vaste zangers van de band waren Hillard ‘Sweet Pea’ Atkinson (die in mei 2020 overleed) en Sir Harry Bowens.
De rolodex van de Wasjes was dus overvol, en dat werkte ook de andere kant op. Zij werden ook veelgevraagde producers voor andere artiesten. Het CV van David is al indrukwekkend, want hij werkte voor onder meer Bob Dylan, Rickie Lee Jones, Roy Orbison, k.d. lang en Wayne Kramer. Maar Don was nog veel productiever (pun intended), en produceerde de afgelopen 40 jaar bijna elke denkbare artiest. Carly Simon, Bonnie Raitt, The B-52’s, Michael McDonald, Iggy Pop, Elton John, Khaled, Bob Seger, Johnny Hallyday, Willie Nelson, The Rolling Stones, Joe Cocker, The Black Crowes, Zucchero, Stone Temple Pilots, John Mayer, het pas uitgekomen album van Ryan Adams… ‘the list is endless’, zoals ze zeggen. En uiteraard produceerde het tweetal ook de albums van Was (Not Was) zelf.
Wij kennen die band vooral van hun drie hits: een cover uit 1990 van de classic Papa Was A Rolling Stone (meest bekend van The Temptations), Walk The Dinosaur en Spy In The House Of Love. Die laatste twee stonden, met nog vier andere – minder succesvolle – singles op hun album What Up, Dog? uit 1988. Dankzij die CD (en vooral de genoemde singles) brak de band definitief door, maar desondanks is het niet op de streamingdiensten te vinden. Voer voor Hidden Treasures dus!
Beide hitsingles waren al in 1987 uitgebracht. Eerst Spy In The House Of Love, daarna Walk The Dinosaur. Na het Top 10-succes van Walk kreeg Spy een re-release. Het nummer haalde het ‘linker rijtje’ van de Nederlandse Top 40. Dat was, behalve aan de funky baslijn en de lekkere blazers, volgens mij mede te danken aan het stemgeluid van Atkinson. Dat deed denken aan de klassieke soulzangers van de jaren zestig, in het bijzonder dat van Otis Redding. En ook de productie van sophisti-pop topproducer Paul ‘Staveley’ O’Duffy mag niet onvermeld blijven.
Naast zijn productiewerk is Don Was tegenwoordig president van het legendarische jazzlabel Blue Note. Een voorliefde voor jazz die je in het geweldige intro van Spy In The House Of Love al hoorde aankomen…
