Vrijheid!
Vrijheid. Vrede. Oorlog. Drie woorden die de aanleiding vormen voor de keus van vorige week: War …… No War van Black Lake. Inmiddels zijn we een week verder en blijven deze woorden door mijn hoofd spoken. De beelden die dagelijks, via verschillende nieuwsbronnen, op mijn netvlies binnenkomen spreken boekdelen. De verhalen die ik op de radio hoor maken indruk. Om over de krantenkoppen maar te zwijgen. Er valt zoveel te zeggen en eigenlijk ook weer niet. Soms weet muziek dat, al dan niet collectieve, gevoel te vangen. Gevangen in een liedje. Another Love van Tom Odell is daar een voorbeeld van. De laatste weken uitgegroeid tot de soundtrack van hoop. Video’s die gedeeld worden met daaronder Another love. Het laat de zanger niet onberoerd.
“I am humbled and honoured so many Ukrainian people are using my song to make videos like this.”
(Tom Odell via Tiktok)
Kracht putten uit de muziek. Tekst, melodie en/of emotie. De kracht van muziek in al zijn facetten. Ik ben niet iemand die in eerste instantie naar de tekst luistert. Maar op sommige momenten speelt dat aspect juist wel een belangrijke rol. Een voorbeeld? Muzikale held Daniël Lohues. Daarbij moet ik wel zeggen dat het in dit geval verder gaat dan tekst en muziek. Een oer-gevoel. Mijn roots. Muziek die onlosmakelijk verbonden is met mijn achtergrond. Mijn geboortegrond. Familie, cultuur en natuur. De teksten versterken dat persoonlijke gevoel nog meer. Ik betrap me er zelf wel op dat ik wel steeds meer op teksten let. Vooral als je je wat meer gaat verdiepen in de achtergrond van een artiest. Persoonlijke verhalen die de basis vormen voor een nummer of zelfs voor een volledig album. Het album Angel In Realtime van het Australische Gang Of Youths is een recent voorbeeld. Onlangs aan de collectie toegevoegd en al meerdere keren gedraaid. Indrukwekkend met het levensverhaal van frontman David Le’aupepe in het achterhoofd. Een aanrader! Teksten die de muziek versterken. En vice versa! Soms is het een kwestie van interpretatie. Een tekst letterlijk of figuurlijk interpreteren. Een tekst die wellicht op een bepaald moment je eigen gevoel versterkt. Of simpelweg bij je gemoedstoestand past. Blijdschap. Verdriet. Of de soundtrack van hoop zoals het eerder genoemde Another Love.
Vandaag een liedje over vrijheid: That’s freedom van Tom Kimmel. Door sommigen wordt het gezien als een patriottisch nummer. De letterlijke betekenis van patriottisch? Vaderlandslievend! In muzikaal opzicht? Een nummer dat gevoelens van trots op je eigen land c.q. geboortegrond oproept. In het geval van Kimmel Amerika. Maar is deze tekst niet universeel? In de ‘comments’ bij de bijbehorende clip staat wat mij betreft een treffend betoog.
“De tekst van dit nummer kan toegepast worden op elk democratisch land ter wereld. Het gaat erom wat je ervan maakt in je hoofd en je hart. Ik denk dat de tekst en het gevoel niet alleen van toepassing kunnen zijn op de VS.”
En zo is het maar net. Hart en gevoel! Belangrijk. That’s freedom is bij het grote publiek vooral bekend in de versie van John Farnham. Het origineel is van Tom Kimmel. De Amerikaanse zanger schrijft het nummer samen met zangeres en songschrijver Jean Anne Chapman. Het is de tweede single van Kimmel’s debuutalbum 5 To 1. In thuisland Amerika wordt het geen groot succes. Het nummer behaalt de 64ste plaats in de Billboard Hot 100. Het album strandt op plaats 104. In Nederland blijft, ondanks de airplay op Radio 3, That’s Freedom steken in de tipparade. Het is hitparade technisch gezien het enige wapenfeit van Kimmel. Hij brengt nog wel een handjevol albums uit maar solo-succes blijft uit. Zijn muziek is wel te horen in TV series en films. Voorbeelden: de succesvolle serie Miami Vice en de film Twins. In de tussentijd zijn er wel flink wat bekende artiesten die zijn composities opnemen. Van Johnny Cash tot Joe Cocker en van Linda Ronstadt tot Waylon Jennings. Niet de minsten. En dus John Farnham.
De oud zanger van The Little River Band (1982-1985) scoort in 1987 een solohit met You’re The Voice. Opvolger Age Of Reason weet ook nog de Nederlandse hitlijsten te bereiken. Daarna is het een tijdje stil. Tot 1990. Dan verschijnt Farnham’s versie van That’s freedom. In tegenstelling tot het origineel weet deze cover wel de Nederlandse Top 40 te halen. Een bescheiden hitje. Statistieken: 3 weken notering en plaats 38 als hoogste positie. Dat is wel even wat anders dan in thuisland Australië. Daar bereikt That’s Freedom moeiteloos de top 10. De song wordt zelfs genomineerd voor een Aria Award, een belangrijke Australische muziekprijs. In de categorie beste single moet de zanger echter zijn meerdere herkennen in band Absent Friends. Maar Farnham gaat niet met lege handen naar huis. Hij wordt uitgeroepen tot beste zanger en het album Chain Reaction, met opener That’s Freedom, blijkt het best verkochte album van 1990. Tijdens zijn carrière sleept de muzikant in totaal 19 Aria Awards in de wacht. Kortom een goedgevulde schoorsteenmantel.
En Tom Kimmel? Die maakt nog steeds muziek en leert anderen de fijne kneepjes van het song schrijven. Daarnaast heeft hij een aantal dichtbundels uitgebracht. Laatste muzikale wapenfeit is een samenwerking met singer-songwriter Dana Cooper. Onlangs is het duet Bluebird als single uitgebracht. Een bezig baasje want Kimmel organiseert ook groepsreizen langs de muzikale westkust van Ierland.
“Ireland is home-away-from home for me”
(quote Tom Kimmel)
Genieten van de Ierse gastvrijheid, de meeslepende muziek en het Ierse landschap. In alle rust en vrijheid genieten met Tom Kimmel als muzikale gids. That’s freedom!
