Muzikale inspiratie.
AI. artificial intelligence. Kunstmatige intelligentie. De laatste tijd een veelbesproken onderwerp. Interessante materie. Inspiratiebron voor een nieuw verhaal. De aanleiding? De podcast De Machine van 3voor12 waarin aandacht wordt besteed aan David Guetta. De Franse DJ creëert via AI een nieuw nummer. Een Guetta danceplaat met het karakteristieke stemgeluid van Eminem. Muzikale deepfake. Is dit de toekomst? Qua muziekrechten zit deze ontwikkeling nogal complex in elkaar. Maar het feit dat het mogelijk is, is een interessant gegeven. Je bedenkt een eigen recept, maakt een lijstje met muzikale ingrediënten en et voilà. De techniek staat voor niks. Met alle hedendaagse ontwikkelingen is zoiets in no time gefixt. Natuurlijk is het van alle tijden dat artiesten en/of hun liedjes ook weer een belangrijke inspiratiebron vormen voor muzikale collega’s. Zie alle ontwikkelingen in het verleden zoals het samplen. Maar ook het simpelweg ‘lenen’ van een melodielijn of het op een andere manier interpreteren van een tekst of een compositie hoort daar ook bij. Vandaag een muzikaal voorbeeld. Van een nummer uit de jaren 40 naar een Nederlandstalige reclamehit uit de jaren 90.
“Julie, Julie, Julie, Julie
Julie, Julie, Julie, July
Alles mag en niets moet
Julie, Julie, dan is het goed”
Julie july. Een heerlijke heldere jaren 90 hit van Bert Heerink. Met dank aan de commercials van Heineken. Een Nederlandstalige bewerking van Brother Louie. Nee niet de jaren 80 hit van Modern Talking. Voor de keus van deze week ga ik iets verder terug in de tijd. Het toverwoord: inspiratie. Een onvervalst Leo Blokhuis college. Startpunt: 1995. Eindpunt: de jaren 50. Of eigenlijk nog een klein eindje verder terug in de tijd.
De eerste tussenstop: 1973. In dit jaar brengt Hot Chocolate het nummer Brother Louie uit. Mede geschreven door frontman Errol Brown. Volgens de overlevering geïnspireerd door Louie Louie. Een klassieker uit de jaren 50. Destijds geschreven door Richard Berry, een Amerikaanse zanger en songschrijver. Hij neemt het nummer op met The Pharaohs. Ook Berry heeft zich laten inspireren. Een aantal van de inspiratiebronnen: El Loco Cha Cha van Ricky Rillera and the Rhythm Rockers (1955), Havana Moon van Chuck Berry (1955) en One For My Baby (And One For The Road) van Johnny Mercer (1943).
El Loco Cha Cha zorgt voor het Afro-Cubaanse sausje. Dat geldt in muzikaal opzicht ook voor Chuck Berry’s Havana Moon. Maar Berry’s manier van zingen, of beter gezegd muzikale voordracht, zorgt ook voor de nodige inspiratie. Qua tekst is de componist beïnvloed door de verwijzingen naar Jamaica. En One For My Baby (And One For The Road)? Dit nummer is afkomstig uit The Sky’s The Limit, een musical uit 1943 met Fred Astaire in de hoofdrol. Drie jaar later neemt componist John Mercer het nummer zelf op. Het verhaal? Een gesprek tussen een klant en een barman. De tekst is geschreven vanuit het perspectief van de klant. Dit gegeven vormt de basis van Louie Louie. En wie is Louie? Louie is simpelweg de naam van Berry’s barman.
Ik ken Louie Louie vooral in de versie van The Kingsmen (1963). Dat er meerdere covers zijn opgenomen is mij bekend. Dat het één van de meest gecoverde nummers is niet. Daar kom ik achter tijdens mijn muzikale zoektocht. Het boek The Originals van Arnold Rypens, sinds 1997 een vaste waarde in de persoonlijke boekenkast, biedt uitkomst. Er is in 1993 zelfs een boek verschenen over deze klassieker. Daarin staan meer dan duizend versies vermeld. En het blijft dus niet alleen bij één-op-één covers. Het resulteert ook in het eerdergenoemde Brother Louie. Het levert Hot Chocolate geen notering in de Nederlandse Top 40 op. Dat gebeurt pas een jaar later met Emma waarna nog een flink aantal hits zal volgen. Maar Brother Loiue begint wel een eigen leven te leiden. Er worden meerdere covers van het nummer opgenomen. Niet zoveel als de eerdergenoemde inspiratiebron. Het levert in ieder geval de nodige ‘Buma in me zak’ op voor de songschrijvers en Hot Chocolate-leden Brown en Wilson.
Terwijl de versie van Hot Chocolate in de Tipparade blijft steken lukt het The Stories wel om met het nummer een hit te scoren. The Stories is een Amerikaanse band die in 1972 wordt opgericht door Ian Lloyd en Michael Brown. Laatstgenoemde is in de jaren 60 lid van The Left Banke, een band die duidelijk is geïnspireerd door The Beatles. De groep scoort in Amerika een Top 5 hit met Walk Away Renée. In Nederland leren we deze hit een paar jaar later kennen in de versie van The Four Tops. In 1969 stopt The Left Banke. Drie jaar later is The Stories een feit. Na twee albums verlaat Brown alweer de band. De overgebleven leden duiken de studio om een demo op te nemen van Brother Louie. In eerste instantie bedoeld voor een ander muzikaal project van de platenmaatschappij waar de band onder contract staat. Hoewel het afwijkt van de oorspronkelijk ingezette muzikale koers wordt het toch door The Stories uitgebracht. Een succes. Nummer 1 in de Billboard-lijst. Het tweede album wordt opnieuw uitgebracht met Brother Louie als bonustrack. Niet veel later volgt het derde album Traveling Underground. Nadat mede oprichter Lloyd vertrekt worden, zonder succes, nog een paar singles uitgebracht. Na een aantal wisselingen binnen de groep is het in 1974 einde verhaal. Maar nog geen einde verhaal voor deze heerlijke heldere klassieker. Met dank aan Freddie! Proost!
