In een bandje spelen is hartstikke leuk. Althans, ik ben zelf geen muzikant, maar er zijn zoveel bandjes, dat ik mezelf die conclusie permitteer. Ik kan me wel voorstellen dat steeds met dezelfde bandleden spelen op een gegeven moment een beetje een sleur wordt, waardoor de uitdaging vermindert. En ook als succesvol soloartiest kan het heel vruchtbaar zijn om eens wat inspiratie bij een collega te halen. In die context is het niet gek dat muzikanten regelmatig ‘vreemd gaan’, en met andere vakgenoten een zijproject beginnen. ‘Verandering van spijs doet eten’, aldus een oud-Hollandsch spreekgezegde. Nu is zo’n samenwerking weinig opzienbarend als het om lokale bandjes gaat, maar soms zoeken artiesten van wereldniveau elkaar op. Dan is zo’n project al gauw nieuws. Daarbij wordt vaak de term ‘supergroep’ gehanteerd.
Deze benaming werd in de jaren ’60 voor het eerst gebruikt en is sindsdien altijd in zwang gebleven. Supergroepen zijn dan ook van alle tijden en alle genres. De term werd voor het eerst gebruikt bij Cream, waarin Eric Clapton (ex-The Yardbirds), Jack Bruce (ex-John Mayall & The Bluesbreakers) en Ginger Baker (ex-Graham Bond Organisation) samenkwamen. Andere bekende voorbeelden zijn Crosby, Stills & Nash (uit respectievelijk The Byrds, Buffalo Springfield en The Hollies), The Three Tenors (José Carreras, Plácido Domingo en Luciano Pavarotti), Asia (John Wetton uit o.a. Uriah Heep, Carl Palmer uit Emerson, Lake & Palmer, en Steve Howe en Geoff Downes uit Yes), The Power Station (Robert Palmer, Chics Tony Thompson en John & Andy Taylor uit Duran Duran), Traveling Wilburys (Beatle George Harrison, Bob Dylan, Tom Petty, Roy Orbison en ELO’s Jeff Lynne), Electronic (Bernard Sumner uit New Order en Johnny Marr van The Smiths, die regelmatig werden vergezeld door Karl Bartos van Kraftwerk en Pet Shop Boy Neil Tennant), Temple Of The Dog (Chris Cornell en Matt Cameron uit Soundgarden, en heel Pearl Jam minus Eddie Vedder), The Last Shadow Puppets (Alex Turner uit Arctic Monkeys, Miles Kane uit The Rascales en James Ford uit Simian Mobile Disco), De Toppers (oh help), FFS (Franz Ferdinand & The Sparks), The Jaded Hearts Club (Miles Kane weer, dit keer samen met Blurs Graham Coxon en Matt Bellamy uit Muse) en Silk Sonic (Bruno Mars & Anderson .Paak). Maar ook acts als Stars On 45 of gelegenheidsprojecten als Band Aid, USA For Africa of Artists United Against Apartheid kun je supergroepen noemen.
Bon, je hebt waarschijnlijk al een idee waar dit stukje naartoe gaat… Mijn Hidden Treasure van vandaag is van een… supergroep. Niet een hele succesvolle en ook niet eentje die lang bestaan heeft (al geldt dat laatste voor veel van die samengestelde bands), maar wel een interessante.
The Jeevas was een Engelse supergroep rond drummer Andy Nixon en bassist Dan McKinna uit Straw(*), maar het meest in het oor springende lid was zanger/gitarist Crispian Mills, die daarvoor in Kula Shaker gezeten had. Kula Shaker was een band die eindjaren ’90 opviel door de Indiase invloeden. Niet alleen muzikaal (door het gebruik van instrumenten als sitar, tamboura en tabla), maar ook tekstueel. Twee van hun bekendste nummers, Tattva en Govinda, zijn gezongen in het Sanskriet. Eind augustus 1999 trad de band op in Nederland. Dat bleek hun laatste optreden, want vlak daarna kondigde Mills aan dat Kula Shaker na twee albums uit elkaar ging.
In 2002 vormde hij The Jeevas, waarmee hij redelijk succesvol was. Grappig genoeg vooral in Japan, waar hun debuutalbum 1,2,3,4 zo’n 100.000 keer over de toonbank ging. In Engeland speelden ze vooral in kleinere zalen, die wel steevast uitverkochten. De rest van de wereld couldn’t care less. De band nam in 2003 nog een tweede album op, Cowboys And Indians, dat evenals hun eerste CD werd geproduceerd door het derde lid van Straw, Mark Blackwell. Nadat The Jeevas begin 2005 werd opgeheven, vormden Nixon en McKinna een nieuwe groep, The Magic Bullet Band. Mills maakte een doorstart met Kula Shaker. Tijdens hun reünietoer trad The Magic Bullet Band op als voorprogramma. Afgelopen zomer bracht Kula Shaker hun inmiddels zesde album uit, maar de hoogtijdagen liggen ver achter hen.
Het hoogtepunt van Mills’ kortstondige periode bij The Jeevas was wat mij betreft hun single Virginia, die op hun debuutplaat stond. Niet bij de audiostreamers verkrijgbaar, maar gelukkig wel hier:
(*) Het fraaie The Aeroplane Song van Straw staat gelukkig wél op Spotify:
