Het leven is verrukkulluk!
Het is ergens begin september. Een dagje thuiswerken. De telefoon trilt een aantal keren. Een appje van muziek-en radiovriend René a.k.a. Steen.
“It’s a new day, a new liiiiiiife for meeeeee. Van wie was die snellere jazzversie ook weer. Zat in een reclame. Etta James ofzo? Of had Nina Simone meerdere uitvoerings? Begint met zo’n pa… paaaaaaa jazzpianootje. Op spoddevaai alleen de bigband versie”.
De radartjes in mijn hersenen draaien binnen een fractie van een seconde op volle toeren. Ik zie direct het hoesje voor mij, hoor in mijn hoofd het intro maar de uitvoerende schiet me niet te binnen. Maar al snel een gevalletje muzikale telepathie. Op hetzelfde moment dat Steen het verlossend antwoord appt komt de naam als een duveltje uit een doosje tevoorschijn: Frank Cunimondo. Om volledig te zijn: The Frank Cunimondo Trio Featuring Lynn Marino. Helaas is de naam van de zangeres na al die jaren niet blijven hangen. Excuses Lynn!
Feelin’ Good is natuurlijk wel bekend. Vele malen gecoverd. Van Michael Bublé tot Muse en van Eels tot George Michael. Nina Simone is in 1965 de eerste die het nummer officieel uitbrengt. Alleen is het niet speciaal voor haar geschreven. Een jaar eerder schrijven Anthony Newley en Leslie Bricusse het nummer voor de musical The Roar Of The Greasepaint, The Smell Of The Crowd. De musical wordt in thuisland Engeland geen succes. Een plekje op West End zit er niet in maar de musical trekt wel de belangstelling van een Amerikaanse theaterproducent. Voordat de voorstelling op Broadway wordt opgevoerd wordt eerst, met succes, uitgebreid door Amerika getoerd. Who Can I Turn To, een ander nummer uit de musical, levert Tony Bennett zelfs een hit op. Feelin’ good gaat een eigen leven leiden en groeit uit tot een klassieker.
Het nummer staat ook op het repertoire van jazzpianist Frank Cunimondo. De pianist wordt in 1934 geboren in Pittsburgh en begint op jonge leeftijd met klassieke pianolessen. In zijn tienerjaren begint hij met het spelen in verschillende clubs in zijn geboorteplaats. In die tijd speelt hij af en toe samen met de dan nog onbekende George Benson. In de jaren vijftig vertrekt hij naar New York om daar als professioneel jazzmuzikant aan de slag te gaan. Op een gegeven moment keert hij weer terug naar zijn geboortegrond. Daar is het Frank Cunimondo Trio al snel een vaste waarde binnen de plaatselijke jazz-scene. In 1971 brengt hij via zijn eigen platenlabel The Frank Cunimondo Trio Introducing Lynn Marino uit. Op dit album staat onder andere een cover van Feelin’ Good. Het blijft, bij mijn weten, voor de zangeres bij deze ene plaat. Een zoektocht naar haar muzikale nalatenschap levert verder geen resultaat op. Wellicht dat het album begin jaren zeventig de Nederlandse jazz-liefhebbers heeft bereikt. Een notering in de Nederlandse albumlijsten zit er op dat moment in ieder geval niet in. Daar komt pas jaren later verandering in.
Van de jaren zeventig naar de jaren negentig. Het tijdperk waarin met enige regelmaat nummers, al dan niet opnieuw, worden uitgebracht dankzij het gebruik in een reclamespot. Dat levert ook de nodige Top 40 hits op. Er zijn tal van voorbeelden te noemen. Een aantal Nederlandse bierbrouwers weet daar in ieder geval wel raad mee. Heineken is daar, sinds jaar en dag, een goed voorbeeld van. Maar dat geldt ook voor de Limburgse brouwer Brand. Nu moet daar wel bij vermeld worden dat Heineken eind jaren tachtig de brouwerij overneemt van de familie Brand. Anno 2021 proost Frans Pollux op ’t goeie leven en op de bierbrouwerij. “Brand voelt als ‘iets van ôs” volgens de zanger.
Paolo Conte is één van zijn voorgangers. Conte’s Via Con Me is jarenlang te horen in de reclamespot van Brand. Het leven is verrukkulluk. Zeker met de fijne klanken van de Italiaanse grootmeester zeg ik als niet-bier drinker. Wellicht herinner je het reclamespotje nog. De ingrediënten: twee slakken en een bierdrinkende man. Later volgt een nieuwe reclamespot. Andere setting. Nieuw muziekje. Een drukke (wereld)stad. Een man die bovenop een wolkenkrabber aan het schommelen is. He’s feelin’ good!
“Birds flying high
You know how I feel
Sun in the sky
You know how I feel
Breeze driftin’ on by
You know how I feel
It’s a new dawn
It’s a new day
It’s a new life
For me
And I’m feeling good
I’m feeling good”
Het gaat om de versie van The Frank Cunimondo Trio en zangeres Lynn Marino. Het nummer wordt 26 jaar na dato op single uitgebracht en behaalt uiteindelijk de twintigste plaats in de Top 40. Op de CD-single prijkt een sticker met het logo van de bierbrouwer en de volgende tekst: “inclusief de single Feelin’ Good. Bekend uit de Brand Bier TV Commercial”. Waarschijnlijk is de sticker bedoeld voor het gelijknamige album. Het hitparade succes smaakt waarschijnlijk naar meer. De platenmaatschappij tapt namelijk al snel uit een andere vaatje door het oorspronkelijke album The Frank Cunimondo Trio featuring Lynn Marino om te dopen in Feelin’ Good. Op het moment dat de single de Top 40 verlaat komt het gelijknamige album de Nederlandse albumlijst binnen. We’ve Only Just Begun, de tweede uitgebrachte single van het album, flopt. Daarmee blijft het Nederlandse succes voor Cunimondo beperkt tot deze reclamehit.
De inmiddels 87-jarige pianist is nog steeds muzikaal actief. Het muzikantenbestaan combineert hij al jarenlang met het lesgeven. Zo geeft hij nog steeds piano-les aan de universiteit van Pittsburgh. Je bent nooit te oud om te leren! Maar je bent ook zeker nooit te oud om het stokje, met passie voor de jazz-muziek, over te dragen aan een nieuw generatie. And it’s feelin’ good?!
