Tricky trekkie track!
De volgende bekentenis is wellicht wat tricky! Ik ben geen trekkie. Integendeel. Het Star Trek universum is voor mij één groot mysterie. Wellicht is dat ook de reden dat ik ooit tijdens een grote platenbeurs in Utrecht mijn ogen heb uitgekeken. Een bijzonder fenomeen. Ik zal proberen het tafereel te omschrijven. Stel je voor. Een grote lange tafel met daarachter een aantal acteurs die ooit een rol hebben gespeeld in Star Trek. Er worden tegen betaling handtekeningen gezet. Niet veel later lees ik een artikel over dit, voor mij, bijzondere verschijnsel. Er zijn namelijk tientallen figuranten en acteurs uit Star Wars die langs verzamelbeurzen en fan-dagen reizen. Het schijnt dat dat in Europa wat makkelijker gaat dan in Amerika. Daar moeten acteurs en figuranten een bedrag afdragen aan de licentiehouder. Het levert sommige oud Star Trekkers in ieder geval een aardig zakcentje op Met verwondering sla ik het tafereel in de Utrechtse Jaarbeurs gade. Conclusie? Dit is niet aan mij besteed. Ik ben sowieso geen sciencefiction fan maar dat is weer een ander verhaal. Star Trek vormt wel de belangrijkste inspiratiebron voor de muzikale keus van deze week.
In de 2de helft van de jaren 60 wordt de eerste Star Trek serie op TV uitgezonden. Deze oorspronkelijke serie vormt in de jaren 80 de basis voor de novelty-hit Star Trekkin’ van The Firm. Een muzikale parodie. Een karikatuur van de oorspronkelijke Star Trek personages. De leden van The Firm hebben waarschijnlijk de grootste lol beleefd tijdens de opnames. En niet alleen de muzikanten. Ook de vrouw van één van de componisten en een studiotechnicus moeten er aan geloven. Als het nummer op single wordt uitgebracht staat het binnen de kortste keren op nummer 1 in Engeland. In Nederland behaalt dit prettig gestoorde nummer ook probleemloos de Top 10. Ik vind het als 14-jarige erg grappig. In mijn ogen een typisch voorbeeld van een geslaagde eendagsvlieg. Waarschijnlijk een eenmalig project van een stelletje muzikanten die met heel veel plezier in de studio aan de slag zijn gegaan. Maar een eendagsvlieg? Hitparade technisch gezien wel. Maar geen eenmalig project. Dat blijkt jaren later als ik Star Trekkin’ weer een keer voorbij hoor komen op de radio. De aanleiding? Het overlijden van Star Trek legende Nichelle ‘Uhura’ Nichols. Ik voel me meteen weer die 14-jarige. Een dikke glimlach op het gezicht. Maar hoe zit het nu met The Firm? Wie zijn de drijvende krachten achter dit gezelschap? Het Hitdossier, het boek met alle Nederlandse Top 40 en Tipparade noteringen, meldt het volgende: Britse noveltygroup met Graham Lister, John O’ Connor en Alan Williams (Ex Rubettes). Leuk en aardig maar wat meer informatie zou welkom zijn. Zoekt en gij zult vinden.
Terug naar de jaren 70. John O’ Connor start zijn eigen opnamestudio: Bark Studios. Na een jaar of tien besluit hij om zich niet alleen maar te gaan richten op het opnemen. Hij gaat zelf ook aan de slag als muzikant. Daarnaast stort hij zich steeds meer op het schrijven van eigen nummers. In 1982 schrijft hij met gitarist Graham Lister het nummer Arthur Daley’s E’s Alright. Gebaseerd op Arthur Daley. Een karakter uit de Britse comedyserie Minder. In het nummer zijn quotes uit de serie te horen. Een grappig, en typisch Britse, novely-hitje. Alleen de vraag is wie wil het nummer opnemen? Geen gegadigden? Dan maar zelf opnemen en uitbrengen. The Firm is een feit. Het nummer wordt een hit. Nummer 14 in de Engelse hitlijst. Vanzelfsprekend betekent dat in die tijd dat er ook een optreden in Top of the Pops op het programma staat. Tony Thorpe, oud gitarist van The Rubettes, neemt de vocalen voor zijn rekening.
Een typisch Brits tafereel. Het smaakt naar meer. Er volgen meer ludieke plaatjes zoals Long live the National. Geschreven na aanleiding van het mogelijk verdwijnen van The Grand National, een jaarlijkse paardenrace in Liverpool. En dan is het 1987. Wederom zorgt een TV-serie voor inspiratie. In dit geval Star Trek. De heren duiken de studio in en nemen Star Trekkin’ op. Met zanger Tony Thorpe als Ron Spock. Een eerbetoon aan Star Trek karakter Spock. Alleen de platenmaatschappijen staan niet in de rij om uit te brengen. Integendeel. O’Connor ziet er wel brood in en besluit via zijn eigen label Bark Records 500 exemplaren uit te brengen. Dat is lang niet genoeg. Een understatement. Wereldwijd vliegen er uiteindelijk meer dan een miljoen exemplaren over de toonbank. Het succes zorgt ervoor dat er zelfs een album wordt uitgebracht: Serious Fun. Op dit album niet alleen wereldhit Star Trekkin’ maar ook eerder uitgebrachte singles en een aantal nieuwe nummers. Het album wordt geen millionseller. Maar 35 jaar na dato zal het zinnetje “It’s life, Jim, but not as we know it” ongetwijfeld bij velen een oh-ja gevoel oproepen.
Meer (star)trek in dergelijke novelty hits? Dan verwijs ik je naar de muzikale praktijk van Dr. Demento. Het alterego van de in 1941 geboren Barry Hassen. Een Amerikaanse DJ én verzamelaar die gespecialiseerd is in novelty songs, comedy en andere bijzondere en vreemde (vinyl)plaatjes. Onder het motto Dr. Demento presents heeft de beste man al een flink aantal verzamelaars uitgebracht waaronder Dr. Demento Presents The Greatest Novelty CD Of All Time (1988), Dr. Demento 20th Anniversary Collection (1991) en Dr. Demento’s Hits From Outer Space (2002). Op deze drie verzamelaars is Star Trekkin’ terug te vinden. Dr. Demento is een echte fan. Dat gegeven tovert wederom een glimlach op mijn gezicht tevoorschijn. Dat levert weer genoeg positieve energie op voor een nieuw verhaal. Op naar een nieuwe 5 sterren track. Beam me up!
