Ondergewaardeerde Nederlandse bands zijn er genoeg. Ik brak al eens een lans voor Sjako!, maar ook The Dutch, uit Amstelveen, had beter verdiend. Deze band is in feite een voortzetting van de instrumentale funk- en jazzrockgroep Special Thanx, als de muzikanten in 1979 besluiten om uit een heel ander vaatje te gaan tappen. Uit invloeden van onder meer Magazine, XTC en Joe Jackson smeden ze een heel eigen geluid, met sombere, maatschappijkritische teksten die goed aansluiten bij het begin van de jaren ’80.
Een sessie voor het radioprogramma VARA’s Popkrant leidt bijna tot een platencontract met Red Bullet/CNR, maar dat ketst op het laatste moment af. Daarom brengen ze hun eerste minialbum, Working In Los Alamos, in eigen beheer uit. In april 1983 staat The Dutch in de voorronde van de allereerste Grote Prijs Van Nederland, en hoewel ze de finale niet halen, worden ze wel getekend door CBS Records. Op het Epic-label verschijnt een volgend minialbum, This Is Welfare. Met het titelstuk scoren ze hun eerste Top 40-hit. This Is Welfare komt tot #25. De band treedt veel op, in het clubcircuit, op festivals, en op het Malieveld in Den Haag bij de grote antikernwapendemonstratie. Toch wordt de opvolger, het tussendoortje Video, geen hit.
Als in 1985 het album Under The Surface verschijnt, is het met Another Sunny Day weer bijna raak. Het nummer strandt in de Tipparade. De opvolger daarvan, het Talking Heads-achtige America, blijft ondanks een ‘Special Re-Mixed Dance Version’ en volop steun van de VARA op Hilversum 3 buiten bereik van de hitparades. Voor de radio is de ruim 7 minuten durende albumversie ingekort tot ruim 4½ minuut. Die versie van het prachtnummer America, die niet online te vinden is, is de Hidden Treasure van vandaag.
Hoewel de band goed ligt bij de media en het publiek, blijft commercieel succes uit en houdt The Dutch op te bestaan. Althans, er vindt opnieuw een doorstart plaats. Want op één na alle bandleden, aangevuld met zangeres Petra Lugtenburg, keren terug in de band Siobhan (uitgesproken als ‘Sjevon’). Maar ook daarmee komen ze, in de vorm van de single Paris Rendezvous (waarover een andere keer meer), niet verder dan de Tipparade. In de periode die volgt, treffen we bandleden van The Dutch nog aan bij o.a. Mathilde Santing en Powerplay, maar dan wordt het lange tijd stil…
Totdat in 2014 de albums This Is Welfare en Under The Surface, met bonustrack nog wel, op de streamingdiensten worden gezet. Een mooi moment voor The Dutch om voor een ‘eenmalig’ optreden weer bij elkaar te komen. Dat smaakt echter naar meer, en de band gaat een tweede leven tegemoet. Inmiddels hebben ze alweer verschillende, van harte aanbevolen albums gemaakt, waarop ze zich laten inspireren door actuele thema’s en kunst. Ze zijn ook weer regelmatig live te zien, al beperken ze zich dan vooral tot het spelen van hun recentere materiaal.
