Zo vader & moeder zo dochter(s)
Vakantie 2022. De bestemming: De Utrechtse Heuvelrug. De vakantie start met twee bloedhete dagen. Kortom even rustig aan. Later in de week staan er de nodige uitstapjes op het programma waaronder een dagje Utrecht. De dochters willen shoppen! Kledingwinkel in kledingwinkel uit. Het levert de oudste dochter een blouse met patches van o.a. Motorhead, Led Zeppelin en Beastie Boys op. De jongste gaat er met een origineel ‘vintage’ tour-shirt van AC/DC vandoor. Ik wil nog even naar de Plato. Beide dochters reageren enthousiast. Dochter Nova koopt tegenwoordig ook meer CD’s. Dochter Tirsa blijkt tijdens dit muzikale uitstapje ook te zijn aangestoken. Uiteindelijk vist ze twee CD’s uit de bak met aanbiedingen. Het maakt niet uit dat papa deze al in de kast heeft staan. Een eigen collectie is natuurlijk veel leuker. De keus valt op Nirvana’s Nevermind en een verzamelaar van The Smiths. Vroeger was mama fan. Nu neemt dochter het muzikale stokje over. Mijn oog is gericht op de bak met Ace verzamelaars. Er is zelfs een speciaal vakje voor de verzamelaars van, daar is hij weer, compilatiekoning Bob Stanley gereserveerd. Naast het door Stanley samengestelde Fell From The Sun verlaat ik de muziekwinkel met de drie delen van Hall of Fame- Rare And Unissued Germs From The Fame Vaults. Dat levert wellicht op een later moment nog wel een verhaal op. Als we na een weekje vakantie weer richting Groningen rijden galmt de muziek van The Smiths door de auto. De keus valt onder andere op How Soon Is Now. Een gezamenlijke favoriet. Bij thuiskomst ontdek ik een muzikale link tussen deze Smiths klassieker en de Fell From The Sun compilatie. En dat gegeven resulteert dan uiteindelijk in onderstaand verhaal.
Ik heb al eerder de loftrompet gestoken over de Ace-releases. Deze zijn tot in de puntjes verzorgd. Van de zorgvuldige selectie van de tracks tot het artwork. Maar dat geld ook voor de beknopte en treffende omschrijving van het geheel. En niet te vergeten het uitgebreide achtergrondverhaal over de totstandkoming van de verzamelaar. In het geval van Fell From The Sun wordt verwezen naar de periode na de zogenoemde Second summer of love. De definitieve doorbraak van de house en bijbehorende feesten. Begin jaren 90 is het tijd om even gas terug te nemen. Minder i.p.v. meer beats. Ruim 20 jaar later levert dat dus een fraaie compilatie op. In de liner notes beschrijft Bob Stanley deze periode. Hij verwijst niet alleen naar de artiesten en nummers die uiteindelijk op het album zijn terecht gekomen. Er komen ook genoeg andere namen voorbij. Van Soul II Soul tot de Stone Roses en van Paul Oakenfold tot ex Bomb The Bass zangeres Tacye. Maar er is een andere naam die zorgt voor een muzikale trigger. Er wordt vervolgens een luikje geopend. Mijn eerste reactie? Die heb ik lang niet gehoord. Volgens mij voor het eerst gehoord tijdens de KRO zondag. De Miniparade? Of was het toch dankzij Rob Stenders? In ieder geval speelt het nummer zich direct in mijn hoofd af. Soho en Hippychick. En hoe zit het met die muzikale link met The Smiths? Heel simpel. Hippychick begint met een sample van het intro van How Soon Is Now. Daarover later meer.
De basis van Soho wordt gevormd door producer, gitarist en songschrijver Tim London en de zussen Jacqueline en Pauline Cuff. In 1988 verschijnt de eerste single Piece Of You. Een jaar later gevolgd door het album Noise. Er worden verschillende singles uitgebracht maar succes blijft uit. Daar komt in 1990 verandering in. Op het album Goddes staat Hippychick. Het nummer wordt op single uitgebracht. Een hit! Top 20 in de Amerikaanse Billboard Hot 100. In Engeland een Top 10 hit. En Nederland? Geen Top 40 notering. De tipparade is het eindstation. Het verhaal achter de plaat? In een gesprek met de drijvende krachten achter de website Songfacts zegt Tim London er het volgende over. De toenmalige drummer en programmeur van Soho sampelt het intro van de vinylsingle van How Soon Is Now en ontdekt dat deze goed past bij een zogenoemde ‘Soul II Soul’ beat. Soul II Soul is op dit moment een succesvolle groep die, ook in Nederland, meerdere hits scoort. Het debuutalbum gaat meer dan vier miljoen keer over de toonbank. Kortom succes gegarandeerd. Met dank aan producer Nellee Hooper en drijvende kracht Jazzie B. De groep brengt een mix van allerlei stijlen. Uit alle windstreken. Van soul tot reggae en van funk tot hiphop. Vervolgens levert dit ook weer de nodige inspiratie voor collega-artiesten op. Waaronder Soho. Dit resulteert dus uiteindelijk in Hippychick.
En wat vindt Smiths gitarist Johnny Marr van dit creatieve kunstwerkje? Het is per slot van rekening zijn gitaar riff die te horen is. Hij krijgt in ieder geval een deel van de royalties. Terecht? Marr blijkt niet de eerste te zijn. Waar Marr de mosterd vandaan heeft gehaald? De Stones! Luister eens naar Mona (I Need You Baby). Komt je dit bekend voor?
Maar daarmee zijn we er nog niet. Ik voel me een ware Leo Blokhuis. Want ik ga nog even verder terug in de tijd. 1957. 65 jaar geleden. In het voorjaar van dat jaar brengt Bo Diddley de single Hey! Bo Diddley uit. Destijds geen hit maar het blijkt wel een belangrijke inspiratiebron. En dat geldt niet alleen voor de A-kant. Op de B-kant staat namelijk Mona.
Zeven jaar later nemen de Stones het nummer op voor hun debuutalbum. En Bo Diddley? Die hoort en ziet dat het goed is. Hij is onder de indruk van het gitaarspel van Brian Jones. Jones kent als jonge muzikant zijn klassiekers. De Rolling Stones gitarist is niet de enige. Dat blijkt jaren later. Dat geldt namelijk ook voor de Australische zanger en acteur Graig McLachlan. Bekend van de Australische soap Neighbours én van de hit Mona. Juist. Hetzelfde muzikale Mona ‘toetje’ van de heer Diddley. Overgoten met een jaren 80 sausje. In het voorjaar van 1990 scoort McLachlan een wereldwijde hit. Top 3 in Australië en een top 10 hit in o.a. België, Ierland en Engeland. Veronica roept het nummer uit tot Alarmschijf. Uiteindelijk is de 21ste plaats het hoogst haalbare.
Kortom waar een fijn stukje gitaarwerk uit 1957 wel niet toe kan leiden. Een muzikale reis. Vanuit het tijdperk van de Rock and Roll via de British Invasion en de jaren 80 Britpop van The Smiths naar een Australische acteur en een hip Londens bandje.
