Sinds Van Halen en in mindere mate Vandenberg succesvol werden in de Verenigde Staten, heeft Nederland een naam hoog te houden als het om hardrock gaat. Sleeze Beez had het beginjaren ’90 in zich om in hun voetsporen te treden. Het was zonder meer een goede rockband. Prima muzikanten, puike liedjes, een bad-ass attitude en ook de styling was tiptop in orde. Drummer met ontbloot bovenlijf, van die typische hardrockgitaren, heel veel haar, bandana om het hoofd geknoopt, gescheurde jeans, zonnebril, leren jasjes, stadionposes… het was helemaal af. De Nederlandse variant van Guns N’ Roses, zeg maar, maar dan met een fijnere zangstem. Maar zelfs als netjes alle hokjes afgevinkt worden, is het nog mogelijk om niet door te breken. De muziekindustrie is een tombola en soms (of eigenlijk bijna altijd) heb je naast talent ook een flinke dosis geluk nodig.
Het verhaal van Sleeze Beez begint met een fraai staaltje Hollandse bluf. Jan Koster en Chriz van Jaarsveld, die allebei al in verschillende bands gespeeld hadden, besluiten in 1987 hun eigen groep te beginnen. Koster benadert Willem van Kooten, de directeur van Red Bullet Records, met het verhaal dat hij een band van wereldklasse heeft, met een repertoire vol hitpotentie. In werkelijkheid heeft het duo nog helemaal geen muzikanten om zich heen verzameld en hebben ze welgeteld één liedje geschreven. Toch schenkt Van Kooten hen zijn vertrouwen én een zak geld waarmee een opnamesessie in de Bullet Sound-studio kan worden bekostigd. Die opnamen, waarbij het album Look Like Hell wordt opgenomen, worden gemaakt met de Belgische zanger Tigo ‘Tiger’ Fawzi. Hij wordt al snel opgevolgd door Thijs Hamelaers, maar die doet slechts een paar optredens met de band. In de Engelse zanger Andrew Elt, die eerder zong in Gin On The Rocks, wordt een definitieve vervanger gevonden. Met producer John Sonneveld (Golden Earring, Valensia, De Dijk, Sjako!, Anouk e.v.a.) neemt de band het tweede album Screwed Blued And Tattooed op. Dat wordt in 1989 uitgebracht, ondersteund door de geweldige single Stranger Than Paradise. Een opvallend nummer, mede doordat de volledig versterkte rocktrack een akoestische gitaarsolo bevat.
Wat er dan gebeurt, is bijna niet te geloven… Niets. Althans, in het thuisland. In de VS beginnen ze ondertussen lucht te krijgen van deze beloftevolle band uit Nederland en de groep Skid Row vraagt Sleeze Beez hun voorprogramma te verzorgen tijdens hun Amerikaanse toer. Dit leidt tot een platencontract bij Atlantic Records, wat het album ook in de VS uitbrengt. In mei 1990 komt het binnen in de Billboard 200-albumlijst, waar het 15 weken in bivakkeert. Dit is mede te danken aan het feit dat de video van Stranger Than Paradise in de Top 5 van MTV’s Most Wanted terechtkomt.
Uiteraard komt dit verhaal ook de Nederlandse media ter ore. Stranger Than Paradise wordt in juni 1990 opnieuw uitgebracht en Veronica gaat er vol aan hangen. Sleeze Beez wordt uitgenodigd in de tv-versie van Countdown, Alfred Lagarde en Kees Baars nemen het voortouw op de radio en al snel is het nummer ‘een volle vrijdag lang’ op Radio 3 te horen. De sterren lijken gunstig te staan, maar andere omroepen zijn beduidend minder jong, snel en wild, en volgen het voorbeeld niet. De single komt niet verder dan halverwege de Tipparade. Ook in de VS wordt het nummer uiteindelijk geen hit, maar het succes op MTV en de toch opvallende prestaties van het album zorgen ervoor dat de band een eigen headlinetoer kan doen. Ze doen in vier maanden tijd 90 shows in de hele USA en doen ook Canada aan. Binnen twee maanden na de release van het album worden daarvan meer dan 100.000 stuks verkocht.
Opvallend genoeg ontbreekt het succesvolste album van Sleeze Beez – en dus ook Stranger Than Paradise – op Spotify. Daar is alleen een liveversie van de single te vinden, die in 1995 in Tokio werd opgenomen. In Japan is de band altijd populair gebleven, terwijl hun ‘moment of fame’ elders al was weggezakt. Hieronder maak ik het verhaal van Sleeze Beez af, maar luister jij ondertussen naar die single die het had verdiend een hit te worden. Stranger Than Paradise is de Hidden Treasure van vandaag (de tekst gaat onder de video verder):
Als Sleeze Beez van hun toer door Amerika terugkeert in Amsterdam, gaan ze bijna gelijk aan de slag met hun volgende album Powertool. Dat komt echter een stuk moeizamer tot stand dan zijn voorganger. Het schrijven van de nummers is met een paar maanden gepiept, maar door onenigheid tussen de band en het label kosten de opnamen en het uitbrengen ruim twee jaar. Die onderlinge strijd valt overigens niet helemaal op het conto van Atlantic Records te schrijven, want op de eigen website van de band staat in een tijdlijn: ‘1991 – The band is in L.A. to record a new album, but prefer hanging by the swimming pool’. Tja…
In de zomer van 1992 sluiten de partijen vrede, waarna Sleeze Beez het nieuwe album in twee maanden tijd in Engeland opneemt. Powertool wordt in januari 1993 uitgebracht. De eerste single, rockballad I Don’t Want To Live Without You, haalt in Nederland de Tipparade. De band is echter ontevreden over de hoeveelheid promotie en algehele ondersteuning van het label in de VS, en besluit Atlantic Records te verlaten.
Daarmee sluiten ze het Powertool-tijdperk abrupt af en beginnen direct nieuw materiaal te schrijven. Al na drie maanden komen ze met 12 nieuwe tracks op de proppen. Willem van Kooten is opnieuw enthousiast en stuurt de band de studio in om hun ‘baddest’ album tot nu toe op te nemen. Dat lukt. Op Insanity Beach schudt Sleeze Beez de glam metal sound van zich af en zet een hoekiger, agressiever geluid neer. Het album is in één studioruimte opgenomen om meer het livegeluid te benaderen. Het album levert opnieuw interesse op uit de VS, maar ook van Europese en Japanse labels. Want zoals gezegd is de waardering voor de band in Japan nooit verminderd. Daarom gaan ze in 1995 naar Tokio voor het opnemen van een livealbum. Dat wordt hun zwanenzang, want in 1996 krijgt drummer en drijvende kracht Jan Koster een polsblessure en verlaat de band. Dit betekent het einde van Sleeze Beez.
Zanger Andrew Elt en gitarist Don van Spall beginnen de coverband The Heavy 70’s en The Moon, een band met eigen repertoire. Gitarist Chriz van Jaarsveld, bassist Ed Jongsma en Jan Koster (nu als gitarist) richten de punkrockband Jetland op. Hun aanstekelijke, met blazers opgefleurde single And The Crowd Goes… is in 1998 regelmatig op de radio te horen. En voor de volledigheid ook nog even hier:
In 2010 komt Sleeze Beez nog een keer bij elkaar. Op 23 juni verzorgen ze, samen met de Stone Temple Pilots, het voorprogramma van Aerosmith in Gelredome Arnhem. Een unaniem belachelijk groot succes, gezien het feit dat ze in februari 2011 nogmaals een afscheidsoptreden doen voor een thuispubliek in Paradiso.
