Vele, vele factoren zijn van invloed op het succes van een artiest of nummer. Timing, de gunfactor, een dom dansje (in de clip of door iemand op TikTok), gebruik in een reclame of populaire TV-serie, een mooi gezichtje en/of de juiste uitstraling, het enthousiasme van een enkele (invloedrijke) DJ, enz. Vakmanschap is leuk meegenomen, maar in de meeste gevallen niet van doorslaggevend belang. Helaas moest Sjako! het vooral van dat laatste hebben en hadden zij vooral onder liefhebbers een schare trouwe aanhangers.
Sjako! is de van oorsprong Haarlemse band rondom Wouter Planteijdt (1957). Zijn broer Dolf runde de alternatieve opnamestudio Joke’s Koeieverhuurbedrijf, de thuisbasis van punkbands als The Ex. Mede geïnspireerd door zijn broer ging ook de jonge Wouter ‘de muziek in’. Al op 13-jarige leeftijd was hij voor het eerst te horen op de single Easy To Say van de groep Speed. Eindjaren ’70 waren Wouter en Dolf kortstondig onderdeel van Door Mekaar en vormden daarmee de voorhoede van de golf succesvolle Nederlandstalige artiesten die kort daarna zou aanspoelen. De band bracht maar één album uit, maar daarop stond wel het nummer Terug Van Troje, wat later een #1-hit werd voor Drukwerk onder de titel Je Loog Tegen Mij.
In april 1981 richtte Wouter de band Sjako! op. Een sjako is de naam van een hoofddeksel dat vroeger door de meeste landen in hun jagerskorpsen werd gebruikt, maar de band was in werkelijkheid vernoemd naar een middeleeuwse Amsterdamse dorpsgek. Planteijdt had zich inmiddels ontwikkeld tot een multi-instrumentalist die zowel gitaar, bas, drums als zang beheerste. In Sjako! nam in eerste instantie echter Ella Elbersen (een van Herman Broods Bombita’s) de vocalen voor haar rekening. Pas in 1984 verscheen een eerste cassette van de band (op het toepasselijk genaamde Ape Tape-label). Een eerste eigen LP, opgenomen in de studio’s van Joke’s Koeieverhuurbedrijf, volgde in 1986. Daarop was een experimentele band te horen met freaky invalshoeken, die beïnvloed was door groepen als King Crimson en The Police. In de jaren daarna klusten verschillende bandleden ook regelmatig buiten de deur, onder meer bij Hans Dulfer en Adrian Borland. Al in 1991 trad Sjako! op op het Deense festival Roskilde.
Voordat de band met een toetsenist zou worden uitgebreid, werd nog één album als trio uitgebracht. Die CD, Livewire, werd in 1992 opgenomen door John Sonneveld (Valensia, De Dijk, Powerplay, Anouk e.v.a.) en geproduceerd door Golden Earring-gitarist George Kooymans. De platenmaatschappij probeerde het album aan de man te brengen met de kreet ‘Sjako! is het lekkerste trio dat je ooit hebt gehad’. Kooymans leek zich daarin te kunnen vinden, want naar aanleiding van zijn ervaringen tijdens de opnamen, vroeg hij de muzikanten om ook de debuut-CD van Marcel de Groot in te spelen. Die plaat flopte, maar hun eigen CD Livewire leverde Sjako! hun bekendste nummer op. Op het album heette dat Hurt, maar de ingekorte singleversie was omgedoopt tot I Wish. In het voorjaar van 1993 stond het nummer vier weken in de Tipparade, waarin het tot #7 reikte. De band had op dat moment een trouwe fan in Jan Douwe Kroeske, die de single veelvuldig draaide in zijn programma 2 Meter De Lucht In op Radio 3. Hij nam begin 1993 ook een 2 Meter Sessie met de band op, waaruit Hurt later dat jaar op Volume 4 van de serie 2 Meter Sessies-CD’s verscheen. Later zou de DJ nog meer akoestische sets met de band opnemen en zou Sjako! zelfs een complete eigen 2 Meter Sessies-CD uitbrengen.
Helaas zijn alleen de albumversie en die 2 Meter Sessie van Hurt op Spotify (én YouTube) te vinden, en ontbreekt van de singleversie elk digitaal spoor. Daarom heb ik mijzelf gepermitteerd het nummer zelf op YouTube te zetten, uiteraard met alle voorbehouden op het gebied van rechten en zonder dat ik er ook maar een cent mee verdien. I Wish dat Sjako! er voldoende aanleiding in ziet om deze versie zelf via de streamingdiensten te gaan aanbieden, en dan vervang ik ‘mijn’ versie graag door een officiële link. Tot die tijd kun je er hier van genieten:
