Nu we middenin de zomer zitten, mogen de Hidden Treasures ook wel een zonnig karakter hebben, toch? Ik herhaal het nog maar een keer: hét criterium om voor vermelding op deze pagina in aanmerking te komen, is: ‘het nummer is niet op Spotify te vinden’. Analoog daaraan draaide ik in mijn 30-jarige radiocarrière ook heel vaak liedjes ‘die je nooit meer op de radio hoort…’. Vaste grap in de aankondiging was dan vaak: ‘… en daar is ook een reden voor’. Eerlijk is eerlijk, ik heb iets soortgelijks met mijn bijdrage van vandaag: Step By Step van Silver Pozzoli. Die hoor je inderdaad nooit meer op de radio en staat ook niet op Spotify. Ja, roepen jullie maar in koor: “En daar is ook een reden voor!!!”
Het mag duidelijk zijn dat ik het hardgrondig met jullie oneens ben 😉.
Ik ben nooit een groot Italo-liefhebber geweest, maar het mooie van muziek is, dat er altijd uitzonderingen zijn die de regel bevestigen. Zeker wanneer die liedjes zo tegen pop aan schurken, dat het eigenlijk gewoon popliedjes zijn. Zoals dit Step By Step dus, van Silvio ‘Silver’ Pozzoli.
Zijn carrière begon als onderdeel van Clubhouse, een Italiaans gezelschap dat hier in 1983 een Top 10-hit scoorde met hun Steely Dan/Michael Jackson-medley Do It Again With Billie Jean. Maar een nog groter succes behaalde hij als een soort Italiaanse versie van de Damschreeuwer. Silver Pozzoli was namelijk degene die in 1985 de Tarzankreet ‘inzong’ op de #1-hit Tarzan Boy van Baltimora. Niet lang daarna bracht hij onder zijn eigen naam de single Around My Dream uit, die het tot #21 schopte.
Normaal gesproken is dat een voldoende opmaatje voor een vervolgsingle, die dan – als de radio die ook weer oppikt – meestal wel een soortgelijke positie haalt. En in dit geval zat er, in elk geval in mijn oren, nog wel een beter resultaat in. Want die opvolger – Step By Step – was toch veel leuker?
Maar dan komen factoren om de hoek kijken die je niet echt in de hand hebt, en die je carrière toch danig in de weg kunnen zitten. Zoiets als timing, bijvoorbeeld. Around My Dream was succesvol in de nazomer van 1985. Een zomerhit uit het boekje dus. Immers: Nederlanders (ook DJ’s) hadden het nummer tijdens hun vakantie op de buitenlandse radio gehoord, die herinnering meegenomen naar Nederland en het nummer hier gekocht, waardoor het na de zomer een hit werd in Nederland. Met dat wapenfeit in de hand wil je als platenmaatschappij natuurlijk het ijzer smeden als het heet is en niet te lang wachten met het uitbrengen van de opvolger. Zelfs niet als dat een kneiterzomers nummer is, terwijl de kalender inmiddels december aanwijst.
Zo gezegd, zo gedaan (en zo de dood in de pot gestopt). Step By Step kwam uit terwijl wij de ijspegels aan de neus hadden hangen. Het nummer stond in januari 1986 vijf weken in de Top 40, met #22 als hoogst behaalde positie. Vanuit het ‘gedrukte exemplaar-perspectief’ is hij dus blijven steken in het rechter rijtje. En vanuit ‘muziekindustrie-perspectief’ (waar de bonussen verdeeld worden aan de hand van de prestaties in het linker rijtje) was dit dus een flop.
Toegegeven, het is een niemendalletje, maar geldt dat niet voor zoveel hits? Ik word er in elk geval nog steeds vrolijk van. Hierbij een TopPop-opname, waarin genadeloos in beeld gebracht is, dat Silver zijn zang-cue mist. Goud! De reden snap ik wel: de originele versie had een veel langer intro, maar dit was voor radio- en andere promotiedoeleinden drastisch ingekort. Dat had de productie hem wel even mogen vertellen…
