Radioplaatje.
Deze week een duik in de persoonlijke platenkast. Ik heb vorige week een fysiek exemplaar van deze hidden treasure aan de vinylverzameling toegevoegd. Lang leve Discogs. Een typisch jaren 80 radioplaatje: Distant Land van Radio Earth. Niet terug te vinden op Spotify. Bij mijn weten zelfs niet op CD verkrijgbaar. Tot voor kort moest ik het doen met een mp3-tje. Er gaat natuurlijk niets boven een, zo goed als nieuw, fysiek exemplaar. Vers van de vinylpers. Spreekwoordelijk dan. Het singletje is inmiddels ruim 30 jaar oud maar ziet er als nieuw uit. En klinkt ook zo. Niet geheel onbelangrijk alhoewel een kraakje op zijn tijd ook geen probleem is. Dat hoort er af en toe gewoon bij. Dat geldt overigens ook voor de 12” versie die inmiddels door Pieter Post is afgeleverd.
Uitgebracht in 1987. Waarschijnlijk voor het eerst met Distant Land kennis gemaakt dankzij De Avondspits en het enthousiasme van Frits Spits. In mijn herinnering is dit ook een typische Verrukkelijke 15 hit. Dit blijkt echter niet te kloppen. Nu schijnt selectief geheugenverlies tegenwoordig vaker voor te komen. Ik heb ‘toevallig’ de afgelopen weken daar het één en ander over gelezen en gezien. Mijn geheugen heeft mij gewoon eventjes in de steek gelaten. Daar ga ik maar vanuit. Ik hoef mij gelukkig niet te verantwoorden in een muzikaal debat met mede Hidden Treasures parlementslid Werner. Geen Verrukkelijke 15 notering voor Radio Earth. Zelfs niet uitgeroepen tot Verrukkelijke tip. Punt! Een Top 40 notering zit er ook niet in. De Tipparade is het hoogst haalbare. Het gaat natuurlijk vooral om het muzikale gevoel. Dat staat los van het feit of een nummer al dan niet de hitparade heeft bereikt. Distant Land is in ieder geval een nummer dat onlosmakelijk is verbonden met mijn middelbare schooltijd. De tijd waarin ik in muzikaal opzicht meer de breedte en de diepte in ga. Dat geldt onder andere voor de synthpop, de new wave en neue welle. Ik luister veel naar de Duitse radio. Vooral naar Radio FFN. Daar hoor ik bands als Depeche Mode, Sisters of Mercy en New Order regelmatig voorbij komen. Distant Land past prima in dit straatje. Het doet me ook denken aan het geluid van The Mission, de band die in dezelfde periode actief is.
Radio Earth is het muzikale alter ego van Jeb Million. Echte naam Gerald Milne. Geboren en getogen in Canada. Na zijn High School tijd toert hij een aantal jaren met zijn band Turkey. Halverwege de jaren 70 verhuist de muzikant naar Londen. Hij richt daar de band Fury op. Drummer is Nicky ‘Topper’ Headon die na een jaar opstapt en als drummer aan de slag gaat bij The Clash. Fury tekent een platencontract en brengt een single uit. Een jaar later wordt de naam gewijzigd in Blazer Blazer. De band staat o.a. in het voorprogramma van bands als Nazareth en AC/DC. Na een tweede, geflopte, single gaat Fury in 1980 uit elkaar. De jaren daarna schrijft Million nummers voor andere artiesten waaronder Lulu, Roger Daltrey, Air Supply en Shakin’ Stevens. Halverwege de jaren 80 gaat Million in zee met Stock, Aitken & Waterman (SAW). Het producerstrio heeft dan al een aantal hits geproduceerd waaronder You Spin Me Around van Dead Or Alive en Say I’m Your Number One van Princess. De echte doorbraak volgt niet veel later dankzij successen van onder ander Mel & Kim, Rick Astley en Banarama. De twee singles,, Second Time Around en Speed Up My Heartbeat, die Jeb Million met SAW opneemt floppen. Er komt dan ook al snel een eind aan de samenwerking. Beide nummers doen wel een beetje denken aan het typisch jaren 80 geluid van Howard Jones. In 1987 besluit de zanger het over een andere boeg te gooien. Onder de naam Radio Earth brengt hij Distant Land (Ba Doo Bomb Bomb) uit. Succes blijft opnieuw achterwege.
De jaren daarna is hij op allerlei vlakken actief. Hij richt Singers op, een club/livepodium met plaats voor zowel jong talent als gevestigde namen. Daarnaast levert de zanger een bijdrage aan de soundtrack van de Nintendo computergame Mother, ook bekend als Earthbound Beginnings. In de jaren 90 vertrekt Million naar Los Angeles om aan de slag te gaan als animator. Hij is in die hoedanigheid onder andere betrokken bij de MTV Movie Awards en richt uiteindelijk zijn eigen bedrijf WIT (Whatever it takes) Animation op. Bekendste wapenfeit is de clip van Accidentally In Love van Counting Crows (Shrek 2). In 2006 verhuist het bedrijf naar Venice en vestigt zich in een gebouw dat oorspronkelijk uit een club en restaurant bestaat. In de jaren 60 is het een geliefde plek voor artiesten waaronder The Doors. In 2011 besluit Milne het gebouw in de oorspronkelijke staat terug te brengen en opent een nieuwe club: WitZend. Een podium met bijna dagelijks live muziek. Lang kan hij er niet van genieten. Op 11 september 2013 overlijdt de muzikant op 59 jarige leeftijd in zijn slaap aan de gevolgen van een hartaanval. Drie jaar later sluit Witzend de deuren. When the music’s over turn out the lights …. da doo domb domb.
