Pluggers, of promotors, zijn hardwerkende mensen in dienst van de platenlabels. Aan hen de moeilijke taak om ervoor te zorgen dat van de vele, vele releases (er worden momenteel 100.000 nieuwe tracks per dag(!) toegevoegd aan de streamingdiensten) juist die van hen worden toegevoegd aan de playlisten. En dan bedoel ik tegenwoordig natuurlijk zowel de radio- als streaming-playlisten. De meeste radiostations zijn nogal onavontuurlijk in hun keuzes. Zij houden overzichtelijke spreadsheetjes bij waaruit naar voren komt welke nummers het op Spotify e.d. al lekker doen en welke artiesten de grootste hoeveelheid volgers, likes en ‘buzz’ hebben. Omdat op die manier bij elke zender dezelfde acts komen bovendrijven, worden dan ook zo’n beetje overal dezelfde nummers gedraaid. Dat verklaart de eenvormigheid van een groot deel van het radiolandschap, en je begrijpt dat voor echt nieuwe artiesten op deze manier bijna geen plaats is. Een enkel TikTok-sterretje daargelaten.
Toch worden pluggers geacht niet alleen gevestigde acts ‘thuis te brengen’, maar ook aanstormend talent te ‘breken’ (ja, zo heet dat in het wereldje…). En als dat dan lukt, of als zelfs maar een zenderschijf (Qmusic Alarmschijf, Radio 2 Top Song, 538 Favourite, enz.) gescoord is, wordt uiteraard de champagne ontkurkt en gaan de borrelhapjes de frituur in.
‘Hits hebben vele vaders, flops zijn wees’. Dat is een bekende uitdrukking in het Hilversumse. Als er een nieuwe artiest doorbreekt, heeft iedereen die ontdekt. Ik zeg daar eerlijk bij dat ook ik het leuk vind om me te realiseren dat ik bij het eerste Nederlandse optreden van een toen nog volslagen onbekende band was, of als ik een nieuwe act al in een heel vroeg stadium gedraaid had in mijn radioprogramma of besproken op mijn muziekblog. Niet zo gek in mijn geval, want als ik al sinds mensenheugenis één muzikale missie heb, dan is het wel om onbekend talent onder de aandacht te brengen. Als ik tegenwoordig een liedje van Dua Lipa op de radio hoor, denk ik met trots terug aan het feit dat ik haar al bij haar tweede single Be The One ‘de nieuwe Madonna’ noemde in mijn radioprogramma, en dat ik een paar maanden later vooraan stond bij haar eerste optreden buiten de UK, op Eurosonic Noorderslag.
Met dat ‘onbekend talent onder de aandacht brengen’ ging ik altijd best ver. De eerste tien jaar van deze eeuw werkte ik bij een uitgever waarvan het kantoor náást dat van een invloedrijke omroep lag. Elke week liep ik daar even binnen om een paar bevriende DJ’s persoonlijk te ‘pluggen’ met wat ik de beste nieuwe liedjes vond. Een deel van die nummers was natuurlijk ook al bij hen gepromoot door de pluggers van de betreffende labels, maar het grote verschil was, dat ik geen enkel belang had. Mijn tips waren dus objectief en hadden daardoor een andere lading. Naast liedjes die in Nederland werden uitgebracht, legde ik ook altijd een stel liedjes voor die ik had opgesnord via buitenlandse bronnen. Playlists van niet-Nederlandse radiostations, internationale charts of op het laatst ook New Music Friday-playlists van andere landen. En natuurlijk gingen al die suggesties vergezeld van een vurig pleidooi. Door die ‘warme plug’ zijn behoorlijk wat liedjes op de landelijke radio terechtgekomen, die anders misschien tussen wal en schip waren geraakt. Of misschien ook niet, want dat kun je natuurlijk nooit weten. Maar ik heb in elk geval mooie herinneringen aan die tijd.
Een van die nummers was Bomba van Kontrust. Een nogal onwaarschijnlijke Oostenrijkse crossover-band, waarvan de leden gekleed gaan in Lederhosen. Noem het hardcorepolka of popmetal, dan heb je een idee wat je kunt verwachten. Hun teksten zijn voornamelijk in het Engels, maar er sijpelt ook weleens Duits of iets Slavisch door. Het aparte accent (en de epische snor) van zanger Stefan Lichtenberger zorgt voor een grappig tintje, en zijn partijen worden afgewisseld door zangeres Agata Jarosz, van wie de stem wat doet denken aan die van Guano Apes-voorvrouw Sandra Nasić. Ik vond het een leuk en opvallend nummer, dat in mijn optiek prima op 3FM zou passen. Mijn radiovrienden namen die aanbeveling ter harte en begonnen het nummer zowaar te draaien. Mijn missie was daarmee volbracht en mijn rol uitgespeeld; het was nu aan de ‘hogere machten’. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ik plaatsvervangend trots was toen Bomba via de 3FM-playlist in de bovenste helft van de Single Top 100 terechtkwam, en op een gegeven moment zelfs de meest gedownloade rocktrack in de Nederlandse iTunes Store was. De band schopte het uiteindelijk tot het Zwarte Cross-podium.
Op Spotify vind je alleen de albumversie, maar de officiële videoclip – waarin geen enkel bandlid zijn best doet om het playbacken te verhullen – bevat de singleversie. Prrrrrrrrrrrr!
