Ganz in Schwarz!
Cash. Johnny Cash. Man in black. Een artiest die al mijn hele leven lang mee gaat. Het begint al als klein muziekfreakje. Gefascineerd door een verzamelLP die in het platenrek van mijn ouders staat: Ring Of Fire-The Best Of. De klassieker Ring Of Fire, het opzwepende The Rebel – Johnny Juma, Bonanza en Tennessee Flat-Top Box behoren dan tot mijn favorieten. Where You There (When They Crucified My Lord) en There’ll Be Peace In The Valley (For Me) sla ik dan nog over. Later weet ik die gevoelige kant van Cash steeds meer te waarderen. Jarenlang blijft het bij deze verzamelaar en de andere bekende hits die ik op de radio voorbij horen komen. Als Johnny Cash, met dank aan Rick Rubin, in de jaren 90 een geslaagde comeback maakt ga ik mij ook meer verdiepen in het vroegere werk. Op een gegeven moment tik ik een 2de hands exemplaar van At San Quentin op de kop. De oorspronkelijke en gecensureerde versie. De f***k en andere vergelijkbare woorden zijn hardhandig weggepiept. Niet subtiel maar het complete audio signaal is weggepiept. Dat vinden wij niet vreemd dat vinden wij bijzonder. Met de de aanschaf van de re-release staat er jaren later ook een ongecensureerd exemplaar in de kast. Met zijn muzikaal slotakkoord Hurt maakt Cash diepe indruk. Sindsdien is mijn bewondering voor deze muzikale legende alleen maar gegroeid. De American Recordings reeks en de Unearthed Box staan vanzelfsprekend in de kast. Net als de eerste studioalbums, een aantal legendarische live-platen en meerdere verzamelaars.
In 2013 verschijnt The Life. Een biografie over het leven van Cash. Geschreven door popjournalist Robert Hilburn. Ik kan niet wachten tot er een Nederlandse versie verschijnt en schaf al vrij snel het boek aan. Ik heb het ruim 600 pagina’s tellende boek in no time uit. Een indrukwekkend portret van de countryzanger. Gedetailleerd. Rechtuit het hart. Hoogte-en dieptepunten. Er blijft niets onbesproken. Geloof versus verslaving. Murder ballads maar ook gospels. In muzikaal opzicht van de eerste opnames voor Sun Records tot de American Recordings. Ook het leven buiten de muzikale schijnwerpers komt ruimschoots aan bod. Van zijn jeugd in Arkansas tot de laatste jaren aan de zijde van zijn grote liefde June Carter Cash. Robert Hilburn spreekt het echtpaar nog enkele maanden voor hun dood. Het is één van de mooiste muziekboeken die ik heb gelezen.
In het boek komt ook de diensttijd van Cash ter sprake. In de zomer van 1950 gaat hij in dienst. In het leger wordt de jonge Johnny opgeleid tot morse code operator en wordt in Duitsland gestationeerd. Zijn taak? Het onderscheppen van radiosignalen en boodschappen van het Russische leger. Het verhaal gaat dat Cash één van de eersten is die hoort dat Joseph Stalin is overleden. Volgens dochter Rosanne heeft haar vader dit verhaal meerdere maken bevestigd. Tijdens de jaren in Duitsland vormt de muzikant zijn eerste band: The Landsberg Barbarians. Waar de naam vandaan komt? Die is te danken aan het feit dat de basis van de Amerikaanse luchtmacht is gevestigd in de buurt van het Duitse plaatjes Landsberg. In 1954 wordt Cash eervol ontslagen en keert terug naar Texas. Amper een maand na zijn terugkomst trouwt hij met Vivian Liberto die hij kort voor zijn vertrek naar Duitsland heeft leren kennen. Het stel verhuist naar Memphis Tennessee. Daar speelt Cash samen met de Tennessee Two oftewel gitarist Luther Perkins en bassist Marshall Grant. In 1955 tekent de jonge zanger zijn eerste platencontract bij Sun Records. De eerste singles zijn een feit: Hey Porter en Cry! Cry! Cry! De rest is geschiedenis.
Nu valt er nog genoeg te vertellen over het (muzikale) leven van the man in black. Deze muzikale held heeft tientallen albums en klassiekers op zijn naam staan. Kortom genoeg keus. Het wordt geen klassieker of een onbekende albumtrack. Een klassieker maar dan in een ander jasje. Muzikale curiosa uit de persoonlijke collectie. Met dank aan Vic van de Reijt. Uitgever maar bovenal fervent verzamelaar. Samensteller van meerdere CD boxen. Anno 2023 mag het vinyl ook niet ontbreken. Vic van de Reijt présente: Voila! Les Chansons Formidables is het laatste wapenfeit van de maestro himself. Er staat thuis een fraai rijtje met zijn verzamelaars in de kast. Van de Top 100 Van Nederlandstalige Singles tot Surivlaams en van Vic’s Fabulous Fifties tot Och Was Ik Maar … Een Paard In De Gang. Fraai vormgegeven, voorzien van de nodige achtergrondinformatie en qua samenstelling een mooie balans tussen bekend materiaal en muzikale verrassingen. Dat geldt onder andere voor van Du Tot Da Da Da – De 60 Mooiste Duitse Liedjes (2006). Een dwarsdoorsnee van ruim 50 jaar Duitse muziekgeschiedenis. Van Marlene Dietrich tot Tic Tac Toe en van Peter Maffay tot Trio. Van Schlager tot Neue Welle. Daarnaast ook een aantal opvallende Duitstalige nummers. Wat te denken van Herman van Keeken. Bekend van de Nederpophit Pappie Loopt Toch Niet Zo Snel. Hij is op van Du Tot Da Da Da vertegenwoordigd met Du Bist Schön. Een Duitstalige versie van het door Lennon en McCartney geschreven There’s A Place. Terug te vinden op het Beatles-album Please Please Me.
Een andere opvallende keus brengt mij bij de hoofdpersoon in dit verhaal. Der Mann in schwarz mit Wer Kennt Den Weg .De Duitstalige versie van zijn hit I Walk The Line. Duits met een Amerikaanse tongval. In 1965 uitgebracht op single als b-kant van In Virginia. Ruim 10 jaar nadat Cash zijn diensttijd in Duitsland heeft volbracht. Het is niet de enige Duitstalige single. In hetzelfde jaar verschijnt Kleine Rosmarie/Besser So, Jenny-Joe. In 1978 wordt door het fameuze Duitse platenlabel Bear Family Records de verzamelbox The Unissued Johnny Cash uitgebracht, Daarop staan ook nog twee Duitse nummers: Wo Ist Zuhause, Mama? en Viel Zu Spät. Respectievelijk de Duitstalige versies van Five Feet High And Rising en I Got Stripes.
Cash auf Deutsch. Een bescheiden aandeel in het omvangrijke oeuvre van deze country-legende. Een voetnoot. Er gaat niets boven het origineel. Ik kan echter af en toe ook genieten van een fijn stukje muzikale curiosa. Toll! Schön in der Zeit.
