Holland-Aanvallen! (1988)

Holland-Aanvallen (hoes)

Het zal niemand zijn ontgaan. Dat geldt zeker voor de voetballiefhebbers. En anders zijn het wel de reclames of de oranje artikelen in de supermarkt. Kortom het EK voetbal is begonnen. Of er al echt sprake is van oranjekoorts? Dat gevoel heb ik niet. Maar wellicht heeft dat te maken met mijn persoonlijke beleving. In sportief opzicht passief in plaats van actief. En in muzikaal opzicht? Aan de digitale stapel met EK-nummers zal het in ieder geval niet liggen. Wat dat betreft is het bij elk EK of WK raak. Het ene nummer is wat geslaagder dan de ander. Misschien is het collectief meebrullen ook niet zo aan mij besteed. Wie zal het zeggen?

“Heb jij de EK-poule al ingevuld”. Dat is ook een terugkerende vraag als er weer gevoetbald wordt. “Ga je ook naar het voetbal kijken.” De eerste vraag levert een volmondig nee op. De tweede beantwoord ik met een voorzichtig misschien. Ik ben geen sportfanaat. Ik zit niet gekluisterd aan de buis. Negen van de tien keer ben ik in de tussentijd met andere, vooral muzikale, zaken bezig. Zoals nu tijdens het schrijven van dit verhaal. Nederland-Oostenrijk. Stand 2-0. Het voetbal, en eigenlijk sport in het algemeen, volg ik vooral vanaf de zijlijn. Onder andere via het oude vertrouwde teletekst. Ik pak ’s avonds regelmatig een staartje mee van Langs De Lijn En Omstreken (Radio 1) mee. En af en toe op zondagmiddag. Onlangs heb ik de laatste ronde van de Eredivisie via Langs De Kijn gevolgd. Niet alleen uit sportief oogpunt. De liefde voor radio komt dan ook om de hoek kijken. De magie van radio. Het prikkelen van de fantasie. Wat dat betreft vind ik het jammer dat ik de legendarische verslaggever Theo Koomen niet bewust heb meegemaakt. Maar als ik het dan toch over de combinatie sport en radio heb. Terug naar juni 1988. 33 jaar terug in de tijd.

Het levert een nostalgisch gevoel op. Dat heeft ongetwijfeld te maken met fijne jeugdherinneringen. Derde klas MAVO. Op zeilkamp. Als ik thuis komt wacht er een verrassing. Mijn ouders hebben mijn slaapkamer c.q. muziekkamer opnieuw ingericht. Surprise surprise! Het is de dag waarop in het Wembley Stadion in Londen het Nelson Mandela 70th Birthday concert plaats vindt. Het concert wordt live uitgezonden op radio en tv. Snel de apparatuur opnieuw aansluiten, radio aan en cassettedeck in opnamestand. De cassettebandjes heb ik nog steeds en zijn inmiddels van Zuidoost Drenthe naar Groningen verhuisd. In hetzelfde weekend vindt de aftrap van het EK 1988 plaats. Op 12 juni speelt Nederland de eerste EK wedstrijd en verliest van Rusland. Aan de hand van Marco Van Basten herstelt Nederland zich en weet de resterende wedstrijden te winnen. De rest is geschiedenis. Nederland wordt voor het eerst Europees Kampioen.

Wie herinnert zich deze woorden van Theo Reitsma niet? Vooral na het magistrale doelpunt van Marco van Basten.

“Goed. Ooh wat een goal! Wat een schitterend doelpunt zeg. Ja, niet te geloven zoals ie die bal uit de lucht oppakt in die hoek daar. Niet te geloven… Wat een weergaloos doelpunt!”

En wat te denken van de volgende legendarisch woorden:

“Dit is een goed stel hoor.”

Of zit je juist niet aan de buis gekluisterd? Volg je het verslag via de radio? Of tv-geluid uit en radio aan? Het commentaar van Jack van Gelder en Bert Nederlof? Anno 2021 is natuurlijk alles online terug te vinden. Dat is in 1988 wel anders. Maar de voetballiefhebbers kunnen na het EK nog volop nagenieten van het historisch, of moet ik zeggen hysterisch, commentaar van de heer Van Gelder. Kort na de EK-winst kleurt de Top 40 oranje. André Hazes keert na een tijdje afwezigheid terug in de Nederlandse Top 40. Met steun van het Nederlands Elftal galmt Nederland massaal Wij Houden Van Oranje.

 

De Hollanders doen er nog een schepje bovenop met het Oranjelied. Een medley met Oranjeliedjes. Ideaal voor de polonaise en een hossende, in oranje gestoken en feestende menigte. De Hollanders is een gelegenheidsgroep die bestaat uit medewerkers van platenmaatschappij BMG.

 

En is er nog een derde oranje hit. Aanvallen van Holland. Drijvende krachten achter Holland zijn de heren van Cat Music. In de jaren 70 ontstaan uit de succesvolle Nederlandse band Catapult. Cat Music is onder verschillende namen actief, zijn bij verschillende projecten betrokken en werken met een flink aantal Nederlandse artiesten samen. Acts als Rubberen Robbie, The Videokids en Monotones komen uit de koker van Cat Music. Daarnaast verantwoordelijk voor tientallen Hazes liedjes. En onder andere in de jaren 90 succesvol met Irene Moors En De Smurfen en Ome Henk. Niets is te gek. Aanvallen van Holland behoort ook tot de uitgebreide Cat Music catalogus. Het concept? Een aanstekelijk melodietje, een kreet die je lekker mee kunt schreeuwen en het radiocommentaar van Jack Van Gelder en Bert Nederlof. Niets meer en niets minder. Passend bij de oranjegekte van toen. De rondvaart door de Amsterdamse grachten. Een uitzinnige mensenmassa. De huldiging op het Museumplein. Nederland kleurt oranje en Cat Music speelt daar handig op in. Niet bepaald een klassieker met eeuwigheidswaarde. Verre van dat. Maar onlosmakelijk verbonden met het Europees Kampioen 1988. Een gedenkwaardige (sport)zomer. Volgende week opnieuw een sportief en radioactief uitstapje.

Vorig bericht
Volgend bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *