Aaaaaaaand we’re back! Zoals je hopelijk al gelezen hebt, hebben we de ‘vakantie’ goed besteed door ons platform Hidden Treasures van een eigen website te voorzien. We vinden het namelijk fijn om de touwtjes zelf in handen te hebben. Daarom kunnen we je ook onomwonden beloven: what happens on www.hiddentreasuresblog.nl, stays on www.hiddentreasuresblog.nl. En bij Facebook weet je dat maar nooit.
Als je zeker wilt weten dat je elke week een melding krijgt als wij weer een nieuwe Hidden Treasure toevoegen, laat dan in de rechter kolom (of onderaan voor de mobiele bezoekers) je mailadres achter en abonneer je op onze site. Een tweede belofte: we gebruiken je mailadres alléén voor die aankondigingen, voor niets anders. En geen enkele derde partij krijgt je gegevens in handen. Die schat blijft bij ons een goed bewaard geheim.
Kortom, met een ‘goed gevoel’ beginnen we aan ons volgende hoofdstuk. Dat brengt me gelijk bij mijn nieuwste bijdrage. Eric & The Good Good Feeling was een project van de in Indianapolis geboren Eric Robinson. Op heel jonge leeftijd leerde hij in de kerk zingen, en begon piano te spelen. Op zijn 9e schreef en arrangeerde hij al gospelnummers voor diverse koren. Bobby Womack vroeg hem mee op tournee, hij speelde met Little Richard, en al snel tekende hij een 7-jarig platencontract bij het legendarische Motown-label. In die periode schreef hij voor en trad hij op met o.a. Jermaine Jackson, Sly & The Family Stone, Natalie Cole en Aretha Franklin.
Beginjaren ’80 verhuisde hij naar Engeland, waar hij veel optrad in bars en cafés. In 1989 ging het opeens allemaal heel snel. Hij nam de zang voor zijn rekening op de hit Hey Music Lover van S-Express, was te horen op nummers van Brother Beyond en The Beatmasters, en nam een eigen album op als Eric & The Good Good Feeling. Dat werd geproduceerd door niemand minder dan Duran Durans Andy Taylor.
De eerste single haalde #73 in Groot-Brittannië, maar deed het veel beter in ‘the Lowlands’: in België kwam het nummer tot #24 en in de Nederlandse Top 40 reikte het zelfs tot #16. Het bleek helaas wel een eendagsvlieg, want de opvolger – het titelstuk van de CD Funky, waarop Andy Taylor ook op gitaar te horen is – deed al helemaal niets meer.
In 1997 richtte Eric Robinson zijn eigen platenlabel op en nam hij onder meer demo’s op met Liam Payne uit One Direction. Maar zowel artistiek als commercieel haalde hij nooit meer het niveau van die ene hit…
