Ik heb hier al een aantal keren geroepen dat ik geen groot dance-liefhebber ben, om vervolgens een bijdrage te leveren die het omgekeerde leek te bevestigen. Vandaag is weer zo’n dag. Sommige regels kennen nu eenmaal meer uitzonderingen dan andere. En zoals ik al eerder schreef: voor een fijn housepianootje mag je me, spreekwoordelijk althans, wakker maken…
Farley ‘Jackmaster’ Funk werd in 1962 als Farley Keith Williams geboren. Hij bracht ook muziek uit als Farley Funkin’ Keith, Rude Boy Farley Keith, The Housemaster Boys, Jackmaster Dick (proest!) en The Godfather Of House. Voor die laatste claim moeten we terug naar beginjaren ’80. Williams zette zijn eerste stappen in de muziekwereld als radio-DJ. Hij maakte deel uit van Hot Mix 5, een DJ-team van radiostation WBMX-FM in Chicago. Daarna begon hij in clubs te draaien en in 1985 startte hij het platenlabel House Records. Zijn eigen muziek verscheen echter op Stax Records, dat aan de wieg van de housemuziek gestaan heeft. De allereerste release op het label was van medeoprichter Jesse Saunders, maar ook andere invloedrijke houseartiesten als Marshall Jefferson, Frankie Knuckles, Mr. Lee, Lidell Townsell, Fast Eddie, Robert Owens en Joe Smooth brachten er nummers uit.
Hoe belangrijk het kan zijn om je vrienden goed te kiezen, bleek in 1986. Toen maakte Williams huisgenoot Steve ‘Silk’ Hurley, zelf een pionier op housegebied, onder het alias J.M. Silk een cover van Isaac Hayes’ toen 11 jaar oude single I Can’t Turn Around. De zang op die nieuwe uitvoering was van Keith Nunnally. Hoewel het een #1-hit werd in de Billboard Hot Dance Music/Club Chart en een bescheiden succesje in Groot-Brittannië, haalde het daarbuiten nergens een hitnotering. Maar toen ging Williams ermee aan de haal. Samen met Jesse Saunders maakte hij zijn eigen versie van I Can’t Turn Around, waarbij hij een groot deel van Hurley’s instrumentale arrangement in tact liet. Hij veranderde wel de vocale ‘hook’ in Love Can’t Turn Around, en verving de rest van Hayes’ originele lyrics door nieuwe teksten. Deze werden ingezongen door gospelzanger Darryl Pandy, die behalve een imposante verschijning ook een imposant stembereik had van zes octaven. Hij deed ook een ‘over the top’-optreden met het nummer in Top Of The Pops, wat – zoals ze dat in Engeland zo mooi kunnen omschrijven – een ‘genre-defining moment’ was. Het was voor het eerst dat het Britse publiek kennismaakte met housemuziek en zou een ware dancerevolutie inluiden. In die zin was Williams’ artiestennaam The Godfather Of House geen grootspraak, maar hittechnisch was zijn carrière minder indrukwekkend. Het bleef bij deze ene hit.
Hoewel… Zijn album No Vocals Necessary (1988) bevatte de (uiteraard instrumentale) acid house track The Acid Life, die een jaar later succesvol (maar zonder dat het er netjes bij vermeld was) door Technotronic als basis gebruikt werd voor hun hit Pump Up The Jam.
Williams treedt nog steeds als DJ op. In het Hitdossier is hij dus te vinden als de one-hit wonder Farley ‘Jackmaster’ Funk. Opvallend om tot slot nog te vermelden, is dat op de singlehoes van Love Can’t Turn Around de voornaam van Saunders met een extra ‘i’ geschreven wordt, en de voornaam van Pandy met een ‘r’ te weinig. Zoals bovenaan dit stukje dus. Maar in de lopende tekst heb ik hun namen juist vermeld. For the record…
Op Spotify vind je verschillende uitvoeringen van deze hit, maar niet de originele singleversie. Daarnaar kun je hier kijken en luisteren:
