Reggae te gek hé.
Vakantie! Vorige week al in de vakantiestemming dankzij Holiday Hideway. Letterlijke vertaling: vakantie schuilplaats. Zo erg is het niet. Ik ga me niet afsluiten van de buitenwereld. Vakantie in eigen land en genieten van de eigen vertrouwde omgeving. Klusjes doen maar natuurlijk ook tijd voor ontspanning. Tijdens de vakantie neem ik ook altijd meer tijd om te lezen. Ik heb het afgelopen jaar een flinke stapel (muziek)boeken aangeschaft. Kortom ik hoef me niet te vervelen. En weest gerust. Ook tijdens mijn vakantie een wekelijkse greep uit de muzikale schatkist. Inclusief verhaal. De ene keer wellicht wat uitgebreider dan de andere keer maar dat zal de komende weken wel blijken.
De keus van deze week is bij toeval tot stand gekomen. De laatste weken ben ik bezig met het samenstellen van verschillende thematische Spotify-lijsten. Van jaren 70 Betonrock tot 80sVergeeties en van MusicaExotica tot ReggaeTeGekHé. De naam van deze playlist is te danken aan Arie Ribbens die in 1984 een single met deze titel uitbrengt.
Het samenstellen van een reggae playlist brengt me natuurlijk bij Bob Marley. Maar er is meer. Wat te denken van Eddy Grant? Geboren in Guyana en op jonge leeftijd geïmmigreerd naar Engeland. Daar richt hij in 1965 The Equals op. in 1968 scoort de groep een wereldwijde hit met Baby Come Back. Vanwege gezondheidsproblemen verlaat Grant de band. Hij gaat zich in eerste instantie vooral bezig houden met het produceren van andere artiesten. In 1977 brengt hij zijn 1ste soloalbum Message Man uit. Er volgende meerdere albums maar succes blijft uit. Daar komt begin jaren 80 verandering in. Grant scoort in Nederland hits met My Turn To Love You en Do You Feel My Love. In 1982 is het echt raak met Killer On The Rampage. Op het album staan de hits I Don’t Wanna Dance en Electric Avenue. In 2001 verschijnt een remix versie van laatstgenoemde hit. Een top 5 hit in Engeland. In Nederland met een 22ste plaats een bescheiden succesje.
Terug naar een paar weken geleden. Het origineel van Electric Avenue wil ik toevoegen aan mijn ReggeaTeGekHé playlist. Even snel opzoeken en afspelen maar. Maar dan!? De eerste tonen doen het ergste vermoeden. Dit klinkt toch wel anders dan de versie die ik ken. Als na een paar seconden Eddy Grant begint te zingen heb ik het idee dat ik een karaokebar ben beland. Dit is toch niet Eddy? Het klinkt meer als iemand die na een avondje doorzakken, of wellicht na iets teveel van een bepaald middel te hebben gerookt, een poging doet om deze jaren 80 kneiter te zingen. Met alle respect voor Eddy maar dit is toch wel even wat anders dan de aanstekelijke, zomerse en energieke versie uit 1982. Diezelfde vlieger gaat ook op voor I Don’t Wanna Dance. De enige originele solohit die op Spotify is terug te vinden is Gimme Hope Jo’anna. Zijn grootste hit. Nummer 1 in 1988. Na dit wereldsucces richt Eddy Grant zich vooral op het begeleiden van muzikaal talent. Hij heeft een eigen studio op Barbados waar anderen dankbaar gebruik van maken. Dat levert trouwens nog een bijzondere anekdote op.
Na het succes van het album Pills ‘n’ Thrills And Bellyaches trekt de Britse band Happy Mondays zich begin jaren 90 terug in de studio van Eddy Grant. Platenbaas Tony Wilson van het fameuze Factory label kiest bewust voor Barbabos. ‘In every inch a gentleman’ gaat namelijk niet op voor frontman Shaun Ryder. Dat is een understatement. Ryder staat bekend als grootgebruiker van de nodige genotsmiddelen. Wilson wil de muzikant uit de buurt van de drugs houden. Op het tropische eiland is echter voldoende drugs beschikbaar. Van het opnemen van nieuw materiaal komt niets terecht. Het verhaal wil dat de band de inboedel van Eddy Grant’s studio verkoopt zodat ze van de opbrengst drugs kunnen kopen. Ondanks de productionele begeleiding van Chris Frantz en Tina Weymouth van de Talking Heads loopt het hele verhaal uit op een fiasco. Het album flopt en de band gaat uit elkaar.
En Eddy? De regering van Guyana overhandigt de zanger in 2016 een Lifetime Achievement Award. Er worden zelfs speciale Eddy Grant postzegels uitgegeven. Grant woont nog steeds op Barbados, maakt muziek en is DJ bij het internet radiostation United DJ’s. En wil je weten wie zijn belangrijkste muzikale inspiratiebronnen zijn? Dan kan ik je het onlangs geplaatste interview van de reggea-zanger met straatkrant The Big Issue aanbevelen. Alleen vraag ik mij toch iets af. Zou Eddy Grant de Spotify versie van Electric Avenue in zijn ontmantelde studio hebben opgenomen? Dat zou het één en ander kunnen verklaren.
“Reggae te gek hé!
Eddy reserveer op Spotify even gauw een plekkie!
Het ontbreken van deze reggaeklassieker is wel een gebrekkie.
Gauw op Spotify en wie weet ontvang je van Daniel Ek binnenkort een sjekkie!”
Met dank aan Arie Ribbens voor de inspiratie! Als dank Arie’s reggaeklassieker als zomerse vakantiebonus
p.s. waar is dat oranje Philips cassettebandje gebleven waar Reggae te gek hé op staat? Als 11-jarige opgenomen tijdens de uitzending van de Nationale Hitparade. In dat programma werden op zondagmiddag de nieuwe binnenkomers namelijk helemaal gedraaid.
