Nog eventjes en ik werk al bijna een jaar thuis. Niet meer spontaan de studio inlopen of even naar de r& dactie voor overleg. Het contact verloopt anno 2021 vooral via Whatsapp, de telefoon, Teams en de mail. Praktisch en handig dat het tegenwoordig kan maar er gaat natuurlijk niets boven het persoonlijk contact. Het ‘digitale’ contact zorgt echter ook voor de nodige inspiratie. Even terug naar een paar weken geleden. Ik ben diep in gedachten verzonken. Even de volle aandacht bij iets wat ik moet uitzoeken. Ik schrik van de telefoon die over gaat. Ik neem op en hoor meteen het enthousiaste stemgeluid van een collega:
“Hey Carlo! Kun je voor mij een muziekje klaarzetten? Het is een bijzonder nummer. Je kent het vast nog wel! The Flyer van Diethelm en Famulari.”
In eerste instantie begint het nummer zich niet, zoals meestal wel het geval is, meteen in mijn hoofd af te spelen. Maar dit verandert al snel. Bij de eerste tonen is het raak. Natuurlijk ken ik dit nummer. Een Top 40 hit uit de jaren 80. Uit de tijd dat ik mijn eerste eigen top 10 samenstel en op een gegeven moment ook netjes de wekelijkse rangen en standen van de Top 40 in een schriftje noteer. Ik kan me echter niet herinneren dat ik The Flyer uit die periode ken. Ongetwijfeld destijds wel voorbij horen komen op de radio. Wellicht, net als de keus van vorige week, wat later in de LP/CD-Show. Dit is zo’n nummer dat één keer in de zoveel jaar weer eens voorbijkomt. Net op het moment dat het ergens in de krochten van mijn geheugen langzaam onder een laagje stof dreigt te verdwijnen. En dan is daar het alarmbelletje. Waarschuwing! Muziekgeheugen alert. Categorie: Opdat wij niet vergeten.
Het wijkt in ieder geval behoorlijk af van de muziek die op hetzelfde moment in de top 40 staat. Een stukje muzikale curiosa uit Zwitserland. Gitaarvirtuoos Diethelm en toetsenist Famulari. Een bijzondere combinatie. Dromerig en relaxt. New age, jazzy met een vleugje folk en invloeden uit de meer progressieve hoek. Het zit er allemaal in. Het gebruik van synthesizer en elektronica speelt een belangrijke rol. Dat geldt zeker ook voor het gitaarspel van Diethelm. De gitarist maakt gebruik van effectapparatuur om zijn gitaarsound te creëren. Het voert te ver om in de technische details te treden maar zogenoemde delays, harmonizers en flangers zorgen voor het specifieke gitaargeluid. Akoestisch virtuoos gitaarspel overgoten met een elektronisch sausje. Voeg daar de synthesizerpartijen van Famulari en de percussie van medemuzikant Gurtu aan toe. Het resultaat is het debuutalbum Diethelm & Famulari. The Flyer opent het album. Niet in de singleversie maar de extra lange albumversie van bijna 10 minuten. Het album wordt in 1983 uitgebracht. De single weet echter pas een jaar later de 27ste plaats in de Nederlandse Top 40 te bereiken. Een hit met een Nederlands tintje. Het nummer is geschreven na aanleiding van de bouw van het Nederlandse zeilschip The Flyer. Zeezeiler Conny van Riethoeven wint met dit schip de roemruchte Whitbread round the world race. In de Toppop clip zie je beelden van The Flyer.
In 1984 verschijnt het tweede album Valeys In My Head maar daarna komt er een eind aan de muzikale samenwerking. Santino Famulari speelt in die tijd ook in de band van de succesvolle Zwitserse harpist Andreas Vollenweider. Thomas Diethelm richt zijn eigen band op en brengt in de tweede helft van de jaren 80 drie albums uit. Begin jaren 90 trekt hij zich terug uit de muziek. Jaren later maakt hij een comeback maar op een gegeven moment gaat het niet goed met de muzikant. Hij moet noodgedwongen zijn instrumenten verkopen en overlijdt enkele jaren later.
De afgelopen weken heb ik The Flyer regelmatig gedraaid. Zowel de single-versie als de extra lange album uitvoering. Het staat weer in mijn geheugen gegrift en zal niet zo gauw onder een laagje ‘stof’’ verdwijnen. Opdat wij niet vergeten inderdaad. Maar geldt dat niet voor elke hidden treasure? Op naar de volgende keus uit de muzikale schatkist.
