Ik heb nog een heleboel ‘recentere’ liedjes (uit de 90’s, 00’s en 10’s) aan deze pagina toe te voegen, maar de meeste oudere nummers van mijn lijstje heb ik hier inmiddels met veel plezier besproken. Wie dus van mening is dat na de jaren ’80 (of zelfs ’70) geen goede muziek meer gemaakt is, kan stoppen mijn bijdragen te volgen. Maar ik beloof je dat je dan veel leuks gaat missen. Het is immers juist onze missie om de krenten uit de pap te vissen. En daarvan zijn er in de laatste 30 jaar natuurlijk genoeg gemaakt!
Maar mijn bijdrage van vandaag komt nog uit de oude doos…
Dan Hartman was een Amerikaanse songwriter, zanger, multi-instrumentalist en producer. In zijn veel te korte leven (hij werd slechts 44 jaar) was hij bij meer hits betrokken dan andere artiesten in een langdurige carrière. Zijn muzikale talent openbaarde zich al in zijn jonge jaren, want al als tiener leerde hij piano spelen. In 1964, op 13-jarige leeftijd, trad hij op verzoek van zijn broer toe tot de band The Legends, waar hij in eerste instantie de keyboards voor zijn rekening nam. In later jaren voegde hij daar elektrische piano, orgel en gitaar aan toe en schreef hij de meeste nummers voor de groep. Grappig feitje: in de tijd dat hij bij The Legends speelde, werkte hij ook voor een bank. Bij optredens en op promotiefoto’s droeg hij een nepsnor, zodat zijn werkgever hem niet zou herkennen.
Beginjaren ’70 stapte Hartman na een korte tijd bij Johnny Winter over naar de band van diens jongere broer, de Edgar Winter Group. Daar was hij bassist, schreef hij veel van de nummers (mede) en zong hij op drie van hun albums. Een van zijn composities, die hij ook zong, was de grootste hit van de band: Free Ride.
In 1976 startte hij een solocarrière. Niet zonder gevoel voor humor was zijn eerste (promotionele) release een album met de titel Who Is Dan Hartman And Why Is Everyone Saying Wonderful Things About Him? Dat was een verzamelaar met composities voor Johnny Winter en de Edgar Winter Group. Edgar Winter was overigens te horen op Hartmans eerste ‘echte’ album Images, evenals saxofonist Clarence Clemons en trompettist Randy Brecker. Op zijn derde album Instant Replay nam hij de afslag richting de disco, en het titelnummer werd aan beide kanten van de grote plas een klassieker. Datzelfde gold voor het titelstuk van zijn vierde album Relight My Fire, waarop Loleatta Holloway als zangeres te horen was. Voor haar schreef hij in 1980 de discostamper Love Sensation, die later veelvuldig gesampled werd, onder andere eindjaren ’80 door Black Box in Ride On Time.
Met I Can Dream About You (je raadt het al: de titeltrack van zijn album uit 1984) keerde Hartman zelf weer terug in de charts. Het groeide in de VS uit tot zijn succesvolste nummer. Een jaar later werd ook We Are The Young een hit. In 1985 en 1986 werkte hij aan wat zijn volgende album moest worden: White Boy. In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden, streefde hij ernaar dat donkerder en volwassener te laten klinken dan zijn eerdere werk. Daarin slaagde hij blijkbaar zo goed, dat zijn label MCA het nieuwe materiaal teveel vond afwijken van zijn hit sound (dûh, dat was dus ook de bedoeling…). Alle goede intenties van de artiest ten spijt, weigerde het label White Boy uit te brengen. De paar testpersingen die gemaakt werden, worden nu gekoesterd door verzamelaars.
Een van de nummers die voor het album bedoeld waren, werd in 1986 gebruikt in de film ‘Ruthless People’ met Bette Midler en Danny DeVito. Het gaat om mijn Hidden Treasure van vandaag: Waiting To See You. Het Foreigner-achtige nummer kwam op de soundtrack van de film terecht en werd op single uitgebracht om die te promoten. Je kunt hier de clip bekijken, waarin je Hartman en zijn band het nummer ziet opnemen in de studio. Tussen die beelden door zijn fragmenten uit de film ‘Ruthless People’ te zien. Onder de video gaat de tekst verder.
Ondanks ‘heavy rotation’ op MTV, werd de track opvallend genoeg alleen in Nederland een hit. Hij haalde zowel in de Nederlandse Top 40 als de Single Top 100 net niet de bovenste 30, en anno 2022 heeft de single ook Spotify nog niet gehaald. Zonde, maar daarmee kwalificeert Waiting To See You wel als Hidden Treasure!
Hartman schreef het nummer samen met Charlie Midnight, met wie hij daarna een componisten- en producerstandem vormde. Ze schreven bijvoorbeeld ook Living In America en Gravity voor James Brown, en produceerden het album Can’t Wait For Another World van ‘onze’ Time Bandits. Daarnaast produceerde Hartman hitalbums voor o.a. Tina Turner (Foreign Affair), Joe Cocker (Unchain My Heart en One Night Of Sin), Holly Johnson (Blast), Living In A Box (Gatecrashing) en Dusty Springfield (Reputation). Typisch zo iemand die een belangrijkere rol in de popgeschiedenis gespeeld heeft dan je misschien zou denken. In plaats van zo iemand te laten verworden tot een voetnoot, zetten wij die hier graag op een welverdiend voetstuk.
