Muzikale beleving.
“Wie koopt er nog cd’s?”. Een vraag die wordt gesteld tijdens een muzikaal overleg. Binnen een fractie van een seconde klinkt een volmondig “ja” uit mijn mond. Niet veel later hoor ik in de Vinyl Friday podcast een enthousiaste platenverkoper vertellen dat er steeds meer behoefte is aan fysiek product. Niet alleen vinyl maar juist ook CD’s. Vinyl is aardig aan de prijs. Een understatement. Voor de jongere generatie is dan het aanbod tweedehands CD’s een uitkomst. Een eigen collectie opbouwen met de klassiekers uit tig jaar muziekgeschiedenis. Misschien moet ik mezelf dan maar tot de generatie oudere jongere rekenen. Je bent zo oud als je je voelt. Die muziekcollectie is er al. Startpunt: begin jaren 80. De eerste singletjes. 2023: Een vol muziekhok met CD’s, vinyl, cassettebandjes, md’s etc. etc.. Met een brede muzieksmaak en de behoefte aan fysiek product is het onmogelijk om alles wat mij ook maar enigszins aanspreekt aan te schaffen. Laat staan alles op vinyl aan de platenkast toe te voegen. Mission impossible. Tenzij ik de Staatsloterij win. Ik blijf dromen. Maar ik koop inderdaad nog steeds fysiek product.
Waarom? Alles is toch tegenwoordig te streamen? Een veelgestelde vraag. Het antwoord is kort maar krachtig: “ja heel veel”. Er ontbreekt nog wel het e.e.a.. Dit gegeven vormt niet voor niks het bestaansrecht van Hidden Treasures 2.0. Maar er gaat, voor mij, niets boven een fysieke collectie. Dat heeft onder andere te maken met een aantal, voor mij, belangrijke aspecten. Beleving en waardering. Gemak dient de mens geldt ook voor mij. Streamen is handig maar het is toch een andere manier van muziek beleven. Zet één van de talloze, al dan niet persoonlijk samengestelde, playlisten op en je kunt uren, dagen en indien nodig weken lang ongestoord luisteren. Ik betrap mezelf er dan wel regelmatig op dat bepaalde nummers soms geruisloos de revue passeren. Voor je het weet ben je een half uurtje verder zonder dat je je bewust bent van wat je eigenlijk gehoord hebt. Het opzetten van een plaat of CD is een andere beleving. Zo’n moment waarop ik voor mijn collectie sta. Bewust een album uit de kast haal of dat mijn oog op een album valt dat onder een laagje stof dreigt te verdwijnen. Comfortabel in de relaxstoel. Hoofdtelefoon op. Genieten maar. Of onderweg in de auto tijdens een ritje van Groningen naar Drenthe. En hoe zit het met de waardering?
Voor mij is het aanschaffen van een fysiek exemplaar ook een vorm van waardering richting de makers. De muzikant, de zanger, de band en alle andere betrokken. Als je iets mooi vind mag daar ook iets tegenover staan. Dat geldt ook voor de grootverdieners. Held Neil Young moet zijn wagenpark en ranch ook onderhouden. Gekkigheid natuurlijk. In dit geval geldt het aloude credo: de verzameling moet wel compleet blijven. Maar er zijn meer artiesten waar ik een zwak voor heb. Waarvan ik elk nieuw album blindelings aanschaf. Alhoewel? Bij het laatste album van de muzikale hoofdpersoon van dit verhaal heb ik zitten twijfelen. Niet op Spotify te vinden! Ouderwets naar de platenzaak en het album eerst luisteren? Of via Youtube? Of ‘gewoon’ aanschaffen. Ook als je voor een album van nog geen 25 minuten de ‘volle’ mep moet betalen? Een kort en bondig ja is in dit geval, voor mij, het juiste antwoord. En dat is mede te danken aan een bijzondere avond in Groningen. 20 maart 2018. De Lutherse Kerk. Een schitterende locatie. Een bijzondere artiest: Damien Jurado.
Januari 2014. De single Silver Timothy is mijn eerste bewuste kennismaking met Jurado. Gemeenschap van Goederenplaat oftewel de persoonlijke Topsong. Drie weken op nummer 1 in mijn verrukkelijke & persoonlijke ‘hit’lijst. Afkomstig van het album Brothers And Sisters Of The Eternal Son. Een prachtalbum. Nummer 3 in mijn 2014 albumlijstje. Ik heb Jurado’s naam ongetwijfeld weleens eerder voorbij zien komen in een muziektijdschrift maar in 2014 is het raak. De muzikant timmert dan al een flink aantal jaren aan de weg. Halverwege de jaren 90 verschijnen de eerste opnames. Op cassette. Via zijn eigen label: Casa Recordings. Jurado trekt de aandacht van Sub Pop, een bekend platenlabel dat gevestigd is in Seattle. Thuisbasis van bands als Nirvana, Smashing Pumpkins, Soundgarden en White Stripes. Niet de minsten. Na een paar singles verschijnt in 1997 debuutalbum Waters Ave. S. Het is de eerste in een lange reeks. Een productieve songsmid. En dan is het 2014 en verschijnt het prachtige Brothers And Sisters Of The Eternal Son. Het album vormt met voorganger Maraqopa en opvolger Visions Of Us On The Land een drieluik. De zogenoemde Maraqopa trilogie. Maraqopa is een fictief land. Alleen over dit drieluik kun je al een lang verhaal schrijven. Wellicht iets voor later.
Na de muzikale trilogie gooit de zanger het over een andere boeg. Van een fictief land naar zijn eigen dagelijkse leven. Het resulteert in The Horizon Just Laughed. Geen vrolijke plaat. Jurado laat de donkere kant van zijn ziel zien. Voor het eerst in jaren roept hij niet de hulp in van zijn muzikale maatje Richard Swift. Het is de eerste van in totaal zes albums die in de periode 2018-2023 verschijnen. Inderdaad elk jaar een nieuwe plaat van Damien Jurado. Albums die ik blindelings aanschaf. Vooral sinds die ene avond in de Lutherse Kerk in Groningen. Man met gitaar. Gezegend met een uniek en bijzonder stemgeluid. Een stem die regelmatig vergeleken wordt met Nick Drake. Teruggetrokken in zijn eigen muzikale wereldje. Kwetsbaar en breekbaar. Maar ook juist sterk en veerkrachtig. Het publiek dat ademloos luistert. Jurado brengt dynamiek in zijn gitaarspel. Zittend op een stoel vlak voor de kansel. Deze setting geeft een extra dimensie aan het geheel. Na een tijdje verontschuldigt hij zich. Hij is niet erg spraakzaam vandaag. Na een voorzichtig dankjewel begint hij toch te vertellen. Over de invloed van zijn zoons op de totstandkoming van bepaalde nummers. En dan is het of je als aanwezige in één keer ontwaakt uit een droom. Van het ene op het andere moment staat Jurado op van zijn stoel en loopt de kerk uit. Hij keert gelukkig snel terug. Tijdens de toegift wordt een aantal nieuwe nummers gespeeld. Damien komt los. Hij ontpopt zich als verhalenverteller. Na vijf extra nummers is het echt over en uit en verdwijnt hij al fluitend richting de buitendeur. En ik? Ik zag dat het goed was. Met een tevreden gevoel fiets ik weer naar huis. Nagenietend van een concert van een bijzonder mens. Op een unieke lokatie.
De laatste drie albums heeft Damien Jurado via zijn eigen label uitgebracht: Maraqopa Records. Begin dit jaar volgt het besluit om deze drie albums met onmiddellijke ingang van Spotiy te verwijderen.
“Maraqopa Records has made the decision to leave Spotify. Why? answer: I simply cannot continue to support or align myself with a corporation who continues to profit off of the musicians it refuses to pay a fair and decent living wage. Understand that I am in no way, shape, or form, anti-streaming. I accept reality. I however do not accept unacceptable business practices, and unfair treatment of artists.”
“AMEN and / Amen.“
(Damien Jurado – 7 januari 2023)
Een duidelijk statement. Ik kan alle drie de albums van harte aanbevelen. De keus van deze week staat dan ook symbool voor deze albums. What Happened To The Class Of ’65? Is afkomstig van Reggae Film Star uit 2022. De 18de studioplaat! Melancholisch. Sereen. Even alles om je heen vergeten en opgaan in de muziek. Ik kan het je aanraden.
