Ik heb al eens eerder niet onder stoelen of banken gestoken dat ik een groot fan ben van sophisti-pop. Dat is een sub-genre van popmuziek, dat wordt toegeschreven aan artiesten die, halverwege de jaren ‘80, in hun popliedjes een forse dosis jazz en soul verwerkten. Een vleugje funk soms ook. Andere gemeenschappelijke kenmerken waren het gebruik van saxofoons, keyboards en synthesizers, en een gladde productie. Het werk van Bryan Ferry en Roxy Music zou een belangrijke inspiratiebron voor deze artiesten geweest zijn. Overigens bestond de term sophisti-pop in de eighties helemaal nog niet, maar is die achteraf bedacht en als verzamelnaam op die artiesten geplakt. Bands die hieronder geschaard worden, zijn o.a. Simply Red, Sadé, The Style Council, Hue & Cry, Carmel, Matt Bianco, Prefab Sprout, Swing Out Sister en Curiosity Killed The Cat. Een rijtje namen waar ik wel even van begin te kwispelen, geef ik toe.
In deze bijdrage wil ik het over die laatsten hebben. Curiosity Killed The Cat was een Britse band, die vooral in eigen land, en vooral in de tweede helft van de jaren ‘80 succesvol was. Beginjaren ‘90 kortten ze hun naam in tot Curiosity, maar hun succes nam evenredig af.
Hun (twee) albums zijn niet op de streamingdiensten te vinden. De paar liedjes die je er wél vindt, staan op jaren ‘80-verzamelaars. En dus kun je op Spotify genieten van hun twee grootste Nederlandse hits: Down To Earth en Name And Number. Die laatste werd een paar jaar later trouwens een grotere hit in de versie van De La Soul, onder de titel Ring Ring Ring (Ha Ha Hey).
Eigenlijk geldt bij Curiosity Killed The Cat: de eerste, de beste. Hun debuutalbum Keep Your Distance uit 1987 werd gelijk hun best scorende. Dat komt doordat er vier (Engelse) hits op stonden. Toegegeven, hun debuutsingle Misfit deed in 1986 nog niet zoveel, maar opvolger Down To Earth werd een Top 3-hit. Buiten Groot-Brittannië deed dat nummer het het beste in Nederland. Het reikte tot #12 in de Top 40. In mijn herinnering was het vooral de AVRO die het nummer omarmde. Na Down To Earth volgde Ordinary Day, die op een haar na de Britse Top 10 miste. Aan Nederland ging dat nummer helemaal voorbij, hoewel ik zeker weet dat je het herkent als je het hoort. Op Spotify zul je er echter tevergeefs naar zoeken.
Met twee hits op zak durfde het label een re-release van Misfit wel aan, en bingo. Een jaar later sloeg precies datzelfde liedje wel aan, en bereikte dit keer #7 in de Engelse hitparade. Ook Nederland haakte weer aan met een zeer bescheiden Top 40-notering. #35 is geen knoeperd van een hit, maar voldoende voor vereeuwiging in het Hitdossier. In hun thuisland werd zelfs nog een vierde single uitgebracht: het prachtige, door Sly Dunbar en Robbie Shakespeare geproduceerde Free.
Van die vier nummers (of eigenlijk van dat hele debuutalbum) is er dus maar eentje officieel te streamen, en dat is Down To Earth. Die andere drie zijn me allemaal even lief en zou ik je dus het liefst ex-aequo willen voorschotelen. Maar ik laat er toch eentje bovenuit springen, en dat is Misfit. Al was het maar vanwege zijn grillige geschiedenis, en anders wel vanwege zijn clip. Daar zit namelijk een aardig verhaal aan vast. Curiosity Killed The Cat was in 1986 natuurlijk nog een volstrekt onbekend bandje. Ze hadden immers nog geen singletje uitgebracht. Er was wel een grote platenmaatschappij (het Nederlandse Phonogram nota bene) die potentie in hun muziek hoorde en hen onder contract genomen had, maar om nou bij de debuutsingle gelijk een dure clip te laten schieten… nee. Gelukkig hielp het toeval een handje…
De band was aanwezig bij een tentoonstelling in Londen en liep daar Andy Warhol tegen het lijf. Een prettige kennismaking, want de kunstenaar liet zijn oog vallen op bassist Nick Thorp. Hij nodigde de band uit voor een etentje, waarbij hij aangaf dat hij weleens wat van hun muziek wilde horen. Na het beluisteren van Misfit sprak hij de woorden ‘I’d love to do a video for you boys’. Zo gezegd, zo gediggydaan. De clip werd in een week tijd in New York opgenomen, en Warhol is ook in een cameo te zien. Dit was een van zijn laatste opdrachten en openbare optredens, want in 1987 overleed hij.
Nu hoop ik niet dat ik je al te lekker gemaakt heb over die video, want de originele versie daarvan is niet te vinden op YouTube. Dat geldt overigens voor de clips van alle singles uit het debuutalbum van Curiosity Killed The Cat. Elke keer als iemand ze erop zet, worden ze weer verwijderd. Geen idee waarom. Een rechtenkwestie, ongetwijfeld. Maar het internet is creatief, dus je vindt wel ‘afgeleide’ versies van de Misfit-clip online. Zoals eentje waarbij het geluid vooruit speelt, maar het beeld achteruit (die zal ik je niet aandoen), of deze, waarbij een mozaïek gemaakt is van het beeld. Je krijgt dus 13x de clip voor de prijs van 1. Geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan, geniet ervan (evenals van de ‘bonustracks’ eronder):
Nou vooruit, for the record dan:
Ordinary Day:
Free:
(allebei met stilstaand beeld, omdat de clips dus blijkbaar niet mogen)
