Ik zal je een geheimpje verklappen: ik schrijf mijn Hidden Treasures-verhalen altijd een tijdje vooruit. Zeker in het voorjaar en de zomer, als geplande en niet-geplande uitstapjes over elkaar heen buitelen, is het handig om alvast wat op de plank te hebben liggen. Dat schept ruimte om spontane plannen te maken, zonder dat ik jouw verwachtingspatroon hoef te doorbreken dat je op deze plek en tijd elke week een vers stukje tekst krijgt aangeboden met het bijbehorende liedje. Want ik begrijp volledig dat dat na ruim drie jaar inmiddels als een gewoonterecht begint te voelen, en wie ben ik om daar niet in te voorzien?
Als je dit leest, is het 11 juni. Tien dagen vóór het officiële begin van de zomer dus. Ik schrijf dit verhaal op 1 mei. Halverwege de lente, maar maart heeft uitgebreid zijn staart geroerd en april heeft gedaan hij wilde. Het was met Pasen kouder dan met Kerst, sterker: het is al een half jaar kouder dan 20 graden. Uitzonderlijk, aldus de weerlieden op 1 mei.
Nu is het natuurlijk geen must, maar wel leuk als het gevoel dat een Hidden Treasure uitstraalt een beetje aansluit bij het weer. En dan bedoel ik uiteraard het weer op het moment van lezen, niet het moment van schrijven (al zou dat een stuk makkelijker zijn). Ik moet dus een gokje wagen. Maar hey, ik mag toch hopen dat de zon op 11 juni uit zijn winterslaap is ontwaakt en zich weer aan de mensheid durft te vertonen? Daarvan uitgaand vandaag een bijdrage die bij dat veronderstelde weertype aansluit. En mochten de weergoden daar andere ideeën over hebben, dan hoop ik dat het liedje van vandaag de zon tevoorschijn tovert. Op ons blote bolletje, en als dat niet lukt dan toch op zijn minst in ons bolletje.
Ik koos vandaag voor Cooler Couleur van Crookers feat. Yelle. De hoofdact is (ten tijde van dit nummer) een Italiaans producersduo, bestaande uit Francesco ‘Phra’ Barbaglia en Andrea ‘Bot’ Fratangelo. Die eerste is in 2012 overigens opgestapt. De Crookers-discografie bestaat voornamelijk uit ‘high profile’ samenwerkingen, met onder meer The Bloody Beetroots, Kelis, Soulwax, Miike Snow en Róisín Murphy. Hun grootste bekendheid kregen ze begin 2009 met de hit Day ‘n’ Nite, die ook de Amerikaanse rapper Kid Cudi op de kaart zette. Anderhalf jaar – en ettelijke samenwerkingen – later sloegen ze Julie Budet, de zangeres van Yelle aan de haak. Ik ben een groot fan van dit Franse duo. Ze maken aanstekelijke, glossy electropop met grappige teksten. Al vanaf september 2005, het moment dat ze een vroege versie van hun eerste single Je Veux Te Voir (Dans Un Film Pornographique) op MySpace zetten, hebben ze een grote schare fans. Ook opvolger À Cause Des Garçons wordt een dikke hit. Overigens zijn ze succesvoller als album- en live-act dan in de single charts. Niet alleen in hun thuisland, maar – ondanks dat ze alleen Franstalig materiaal uitbrengen – ook buiten de landsgrenzen. Voor elk album doen ze een internationale toer en ze stonden al drie keer op het Coachella-festival. Ook traden ze op in het voorprogramma van Katy Perry, nadat ze een paar jaar eerder een remix gemaakt hadden van haar single Hot ‘n’ Cold. Net als Perry draagt Budet op het podium vaak kleurrijke outfits.
Dat brengt me bij de samenwerking van Yelle met Crookers uit 2010. Een nummer dat even kleurrijk is als de pakjes van Budet en bovendien Cooler Couleur heet. Zoals de titel al doet vermoeden, is dat een tweetalige song. Hoewel, door de vette Franse tongval kostte het me even om het Engelstalige deel te ontdekken. Maar ik neem aan dat teksten als ‘Party wiz ze Crookeurs’ en ‘What ze fuk’ als Engelstalig bedoeld zijn. De lyrics gaan vergezeld van een zomerse reggaedancebeat, shakers en kermisachtige geluiden, en stemeffecten die óók niet zouden misstaan bij de botsauto’s. Al met al een hele vrolijke deun, die alleen in de vijf minuten lange albumversie (en verschillende remixen) op Spotify staat. Voor de radio-edit zijn daar twee minuten afgesnoept, en dat maakt het nummer wat mij betreft precies lang en leuk genoeg.
Laat de zomer maar komen!
