De wegen van de muziekindustrie zijn ondoorgrondelijk. Gelukkig maar, want dat heeft (onder veel meer) tot gevolg dat wij hier elke week meerdere liedjes kunnen beschrijven die (nog) niet op Spotify staan. Soms kunnen wij ons daar wel iets bij voorstellen, maar aan de andere kant: zou het niet geweldig zijn als gewoon alles wat ooit is uitgekomen daar te vinden zou zijn? Goed, ik zet die naïeve pet maar gelijk weer af, want het schijnt allemaal niet zo te werken. Technisch is het allemaal geen probleem natuurlijk, maar uiteindelijk is het allemaal een rechtenverhaal. Ook hikken veel artiesten aan tegen de lage bedragen die individuele streams opleveren, maar begrijpen ze niet dat dat ligt aan de afspraken die zij hebben met hun labels, waar Spotify buiten staat. Je zou ook kunnen redeneren: een laag bedrag is nog altijd beter dan geen bedrag, maar hey, laat ik me niet in deze strijd mengen. Ik ben geen artiest, dus ik heb sowieso makkelijk praten. Wij van Hidden Treasures proberen artiesten op onze eigen manier in de spotlights te zetten. What more can we do?
Toch bekruipt ons bij het schrijven van onze stukjes regelmatig het gevoel hoe het mogelijk is dat onze keuze niet op Spotify te vinden is. Neem nu deze bijdrage. Een van de grootste hits van de tweede helft van de jaren ’80, die in ons land 4 weken op #1 gestaan heeft. Maar je gaat hem bij de audiostreamers niet tegenkomen… Waarom niet? Ik ben gestopt te proberen het te begrijpen…
Het draait hier om de 1986-versie van Cliff Richards Living Doll, met The Young Ones. Het origineel van Cliff Richard & The Drifters (later The Shadows) was toen al 27 jaar oud. Het nummer was door Lionel Bart, naar eigen zeggen ‘binnen tien minuten’, geschreven n.a.v. een krantenadvertentie voor een pop die kon ‘knielen, lopen, zitten en zingen’. Het was een uptempo rock ‘n’ roll-nummer, bedoeld voor de film ‘Serious Charge’, waarin Cliff Richard ook zijn bescheiden acteerdebuut maakte. Wat die echter niet wist, was dat in zijn contract stond dat een van de nummers uit film op single uitgebracht zou worden. De keuze was gevallen op Living Doll. Richard was daar fel op tegen, want hij vond het maar ‘pseudo-rock’. Uiteindelijk ging hij toch in op de suggestie van Bruce Welch (van The Drifters) om er dan maar een langzamere countrysong van te maken. Bij zijn jaarlijkse royalty-afrekening zal Cliff Bruce nog steeds wel bedanken, neem ik aan, want die versie stond in de zomer van 1959 zes weken op #1 in Engeland en werd de bestverkochte single van het jaar. Overigens moet je het nummer niet verwarren met de single Livin’ Lovin’ Doll, die Cliff eerder in datzelfde jaar had uitgebracht.
Fast forward naar beginjaren ’80… De BBC zond de sitcom ‘The Young Ones’ uit, uiteraard genoemd naar Richards hit uit 1961. Als themanummer had de cast van het programma (Mike, Rick, Vyvyan en Neil) die track opnieuw ‘ingezongen’. De show draaide om vier mannelijke studenten die in hetzelfde huis woonden en werd gekenmerkt door absurde humor en het feit dat de hoofdrolspelers elkaar constant met van alles sloegen. Houd dat beeld even vast voor als je straks de clip van Living Doll gaat bekijken. Ook muziek speelde een belangrijke rol: 11 van de 12 afleveringen hadden een muzikale gast, die optrad in het huis of de straat van de studenten. Daardoor kwalificeerde de serie als ‘variété’ i.p.v. licht vermaak, waardoor een groter budget beschikbaar was. Artiesten die in het programma optraden, waren onder meer The Damned, Dexys Midnight Runners, Madness en Motörhead.
Het personage Rick was een ‘retro’, die groot fan was van Cliff Richard. Om die reden werden zowel Rick als Cliff in de serie het slachtoffer van veel grappen. In 1986 benaderden The Young Ones hun idool met de vraag of hij mee wilde werken aan een nieuwe versie van Living Doll. ‘Does all this money really have to go to charity?’ Ja, want de opbrengst was bestemd voor Comic Relief, een liefdadigheidsprogramma voor zieke kinderen. Dat Cliff op het verzoek inging, getuigt van humor (of commercieel inzicht), want de serie was ronduit anarchistisch van karakter, terwijl de zanger het imago van de ideale schoonzoon had. Het resultaat van de samenwerking was een hilarische versie van het brave origineel, vol gooi- en smijtwerk, humor en legendarisch geworden one-liners. ‘Completely ready when you are, Shakey’, ‘Does anybody know where the toilets are’, ‘Great joke your majesty’, ‘I feel sorry for the elephant’… ze galmen nog regelmatig te pas en (vooral) te onpas door huize Schlosser. En door huize Gerard Ekdom, vermoed ik.
De gitaarpartij van de nieuwe versie werd trouwens opnieuw verzorgd door The Shadows’ Hank Marvin, die al sinds 1975 niet meer samen met Cliff Richard samen had gespeeld.
Living Doll vormde het begin van een mooie Britse traditie die ruim 20 jaar standhield. Met ingang van 1986 werd bijna elk jaar door een topact een single (vaak een cover) opgenomen, waarvan de opbrengst naar Comic Relief ging. In veel gevallen bleef het succes beperkt tot de Britse eilanden, waar ook het aan Comic Relief verbonden Red Nose Day een waar fenomeen is. Maar sommige van die nummers scoorden ook hier, waaronder Help! van Bananarama & Lananeeneenoonoo, Who Do You Think You Are? van Spice Girls, Uptown Girl van Westlife en One Way Or Another van One Direction.
Dat Living Doll van Cliff Richard & The Young Ones (feat. Hank Marvin) op #1 terecht zou komen in Groot-Brittannië, was vanwege het immense succes van de TV-serie wel te verwachten, maar ook in Nederland bereikte het nummer de top van de charts. In het voorjaar van 1986 stond de single vier weken op #1 in de Top 40 én de Nationale Hitparade. Bekijk hier nog eens de originele clip, die trouwens op sommige punten (tekstueel) wat afwijkt van de singleversie.
Toen ik die hit wel een beetje zat was, draaide ik het singletje overigens om en ik denk dat ik de B-kant nog veel vaker gedraaid heb. Althans, toen ik ‘m zojuist na pak ‘m beet 35 jaar weer eens opzette, kon ik ‘m nog woordelijk meedoen. Talloze fragmentjes uit het nummer heb ik door de jaren heen ook als jingles gebruikt in mijn radioprogramma’s. Daarom hierbij de bonustrack van vandaag: (All The Little Flowers Are) Happy…
