Masterchef!
Quizje. Welk illuster duo is verantwoordelijk voor de volgende ‘conversatie’?
“Uh-huh-huh, uh-huh-huh… . Heh, heh, heh… “
Als je in de jaren 90 fanatiek naar MTV hebt gekeken dan heb je wellicht alleen al aan ‘’uh’’ genoeg. Het ‘verlossende’ antwoord?! Beavis & Butthead. De twee zijn in die jaren razend populair. Collega Werner weet het in het hidden treasure verhaal van 3 november 2021 goed samen te vatten.
“Hun belangrijkste karaktertrekken waren: onverschilligheid, een gebrek aan sociale vaardigheden, stupiditeit, platte humor en een onvermogen om vrouwen aan te trekken. Seks en heavy metal waren hun voornaamste interesses.”
Duidelijk! Het succes levert het duo een hit op in de vorm van I Got You Babe, een ‘duet’ met Cher. Er verschijnt zelfs een volledig album: The Beavis And Butt-head Experience. Een compilatiealbum met nummers van o.a. Nirvana, Aerosmith en Run DMC. Afgewisseld met de nodige gein en ongein van de hoofdrolspelers. Geestelijk vader Mike Judge heeft begin dit jaar een nieuwe film van de antihelden aangekondigd. Ik wacht in spanning af. De heren zijn per slot van rekening ook een dagje ouder geworden. Ook wijzer? Of nog volop aan het puberen?
Ok! Tijd voor de volgende. Een inkoppertje!? “D’oh”! Van wie is deze kreet? Hints! Amerika. Gezin. Satire. Natuurlijk heb ik het over Homer Simpson. Vader van het gezin Simpson. Vader Homer, moeder Marge en kinderen Bart, Lisa en Maggie. Een parodie op het dagelijkse (Amerikaanse) leven en de actualiteit. The American way of life in een kritisch jasje. In de tweede helft van de jaren 80 gestart als onderdeel van The Tracy Ullman show. Al snel krijgt het gezin een eigen programma. De serie heeft de nodige invloed. Dat levert zowel positieve als negatieve reacties op. En ook de conclusie dat satire soms wel heel erg serieus wordt genomen. Dat is niet alleen anno 2022 het geval. Dit gegeven levert ook in de jaren 90 de nodige discussies op. Zelfs Bush sr., de toenmalige president van Amerika, doet van zich spreken. Volgens meneer de president kunnen Amerikaanse gezinnen beter een voorbeeld nemen aan de Waltons i.p.v. de Simpsons. Voor de duidelijkheid de Waltons is een serie die in de jaren 70 wordt uitgezonden en zich afspeelt in de jaren 30 en 40. De tijd van recessie en de 2de Wereldoorlog. Bart Simpson komt met een antwoord:
“Hee, wij zijn net als de Waltons. Ook wij bidden voor het einde van de depressie”.
Duidelijke taal. In 1990 verschijnt The Simpsons Sings The Blues. Het album opent met Do The Bartman. Een jaar later behaalt dit nummer de 2de plaats in de Top 40. Voor zover ik weet is de serie dan nog niet op de Nederlandse tv te zien maar de clip komt vanzelfsprekend regelmatig voorbij op MTV. Beavis & Butthead en The Simpons! In de 90’s zijn het niet de enige animatiefiguren die van zich doen spreken.
Vanaf 1997 is het tijd voor de avonturen van vier boezemvrienden: Stan, Kyle, Kenny en Eric. Dan heb ik het natuurlijk over South Park.
“Oh, my God! They’ve killed Kenny.”
Een gevleugelde uitspraak. In eerste instantie ken ik South Park alleen dankzij de hidden treasure van deze week en radiovrienden Philip & Bert. Zij maken in hun programma dankbaar gebruik van de quotes van de hoofdrolspelers. Maar in 2000 komt daar verandering in. Mijn toenmalige vriendin is South Park fan en samen kijken wij regelmatig naar de surrealistische avonturen van de inwoners van het fictieve bergdorpje. Bizar en grof. Oog voor maatschappelijke problemen en de actualiteit. Maar dan wel in South Park style. Er zijn ook parodieën op films en andere series waaronder de eerdergenoemde familie Simpson. Natuurlijk kan de serie ook in muzikaal opzicht niet achterblijven.
In 1998 verschijnt Chef Aid: The South Park Album. Het album verschijnt tijdens het tweede seizoen. Aansluitend op de aflevering met de titel Chef Aid. Lang verhaal heel erg kort door de bocht. De aflevering draait om Chef. De kok van de schoolkantine en raadgever van Kyle, Cartman, Kenny en Stan. De drijvende kracht achter Chef? Soullegende Isaac Hayes. Chef komt erachter dat Alanis Morissette het door hem geschreven nummer Stinky Britches heeft opgenomen. Hij doet er alles aan om als componist vermeld te worden maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Het leidt uiteindelijk tot een verloren rechtszaak. De kosten komen voor rekening van de kok. Zijn vrienden organiseren daarop een benefiet concert: Chef Aid. Het levert muzikale bijdrages van een flink aantal bekende artiesten op. Van Ozzy tot Elton John en van Meat Loaf tot Primus. Laatst genoemde band is verantwoordelijk voor de themasong van de populaire serie. Chef doet zelf ook een duit in het zakje met Chocolate Salty Balls. Dubbelzinnig? Welnee zeg ik met een stalen gezicht. Het is simpelweg een gezongen recept. Het recept voor zoute chocoladeballen. In de tijd nog zonder zeezout denk ik. Maar ja Southpark zou South Park niet zijn als … vult u de rest zelf maar in. Het recept is een ieder geval het perfecte concept voor een hit. Geproduceerd door niemand minder dan Rick Rubin. Dankzij de populariteit van de serie wordt het een wereldwijde hit. Het nummer bereikt zelfs in Engeland en Ierland de 1ste plaats. In Nederland is de 6de plaats het eindpunt. Of moet ik zeggen het hoogtepunt?
Na tien jaar stopt Isaac Hayes met zijn rol als Chef. In die tijd gaat het verhaal dat de soulzanger stopt vanwege het feit dat de serie ongepast en beledigend omgaat met het geloof. In het geval van Hayes de Scientology kerk. Na zijn dood wordt dat juist tegengesproken door de familie. In ieder geval wordt geheel in South Park stijl in een speciale aflevering afscheid genomen van de zingende kok. De titel? The return of Chef. Isn’t it ironic? Wie zong dat ook alweer?
