Er staan op het moment van schrijven 70 miljoen liedjes op Spotify. Dat is onwaarschijnlijk veel. Je bent ongeveer 400 jaar bezig om dat allemaal te beluisteren. De meeste mensen hebben zoveel tijd niet, dus je zou zeggen dat die 70 miljoen nummers wel genoeg zijn voor de gemiddelde luisteraar. En dat is natuurlijk ook gewoon zo. Buitengewoon irritant dus, dat een paar schatgravers het tot hun levenswerk gemaakt hebben om juist op zoek te gaan naar de pareltjes die niet op Spotify staan. Maar zolang we op onze zoektocht zulke juwelen blijven tegenkomen als deze week, blijven we hiermee doorgaan. Niets ten nadele van Spotify uiteraard, want dat blijft de mooiste uitvinding sinds het gesneden witbrood.
Wij van Hidden Treasures hebben dan ook allerminst de bedoeling om Spotify te bashen. Anderen doen dat maar al te graag. Als er weer eens liedjes uit de catalogus verwijderd worden bijvoorbeeld. Maar vergeet dan niet dat het niet Spotify is die dit doet. Dat zijn de artiesten zelf, of andere rechteneigenaren. Om hen moverende redenen uiteraard, maar ik vind er altijd een slecht signaal van uitgaan. En het betekent in elk geval dat je jezelf die inkomstenstroom (hoe klein soms ook) ontzegt. Zonde, denk ik dan.
Aan de andere kant kan het verdwijnen van een liedje van de streamingdienst voor ons schatzoekers een geschenk uit de hemel zijn. Dat betekent immers dat zo’n nummer opeens binnen de criteria voor dit muziekblog valt, zodat wij erover kunnen schrijven. En voor de missionaris in ons is er niets mooiers dan dat, vooral als het om een all-time favourite gaat, zoals deze week.
Vorige week ontdekte ik ineens dat een liedje dat ik al talloze keren via Spotify beluisterd had (want: all-time favourite), opeens niet meer beschikbaar was. In eerste instantie baalde ik daarvan (niets menselijks is mij vreemd), ten tweede bevestigde het voor mij dat ik nooit mijn CD-verzameling moet wegdoen (waar het liedje uiteraard in figureert), en tenslotte maakte mijn hart een sprongetje: eureka, nu kan ik erover schrijven en hopelijk een paar onwetenden op het juiste muzikale spoor brengen! Voortschrijdend inzicht heet dat, ook al zat er slechts een aantal nanoseconden tussen balen en euforie.
Het nummer dat onlangs in een bak oploskoffie viel en sindsdien niet meer op Spotify te vinden is, is Lenny van Buggles. Een geweldig radioliedje (een briljante uuropener ook, voor medevakidioten) en sowieso een fantastische track.
Buggles werden in 1977 gevormd door zanger/bassist Trevor Horn en toetsenist Geoff Downes. Hun debuutsingle Video Killed The Radio Star uit 1979 was gelijk hun grootste hit. Die stond op hun eerste album The Age Of Plastic, dat begin 1980 uitkwam. Direct daarna begonnen ze aan de opnamen van hun tweede plaat, terwijl in de studio ernaast de symfonische rockband Yes aan het werk was. Zanger Jon Anderson en keyboardspeler Rick Wakeman hadden die band net verlaten. Daarom gingen Horn en Downes in op het verzoek om tot Yes toe te treden. Begin 1981 viel Yes echter uit elkaar en niet lang daarna, op 1 augustus 1981, werd de muziekvideo van Video Killed The Radio Star de eerste clip die op MTV werd uitgezonden.
In de tussentijd zouden Buggles verder gaan met de opname van hun tweede album Adventures In Modern Recording. Downes verliet de band echter op de dag dat de opnamen zouden beginnen vanwege andere muzikale inzichten. Als gevolg daarvan moest Horn het album zelf afmaken met gastmuzikanten en het veelvuldig gebruik van een Fairlight (sampler), een instrument dat hij bij latere producties voor o.a. Frankie Goes To Hollywood, The Art Of Noise en Grace Jones nog veelvuldig zou inzetten.
Adventures In Modern Recording kwam in november 1981 uit, net op het moment dat Horn bezig was het debuutalbum The Lexicon Of Love van ABC te produceren. Dat schrijf ik niet omdat ik zo van name-dropping houd, maar er is ook een ander verband tussen die twee… Het tweede Buggles-album was nog niet heel succesvol toen begin 1982 Lenny op single verscheen. Horn playbackte het nummer in AVRO’s Toppop met ABC als begeleidingsband, en dat optreden markeerde ook gelijk het einde van Buggles. Dat kwam doordat presentator Ad Visser in een interview achteraf opmerkte dat de carrière van Buggles flink in het slop zat na het vroege succes van Video Killed The Radio Star. Op dat moment realiseerde Horn zich dat er een betere toekomst voor hem was weggelegd als producer dan als artiest, en trok hij ter plekke de stekker uit zijn band. Ad Visser, bedankt!
Enfin, gelukkig hebben we de beelden nog, en vooral die geweldige single. Daarom vandaag als Hidden Treasure: Lenny van Buggles, waarvan je hier dat – achteraf bezien legendarische – Toppop-optreden kunt zien, waarin Trevor Horn dus geflankeerd wordt door ABC. Epic!
