Van je vrienden moet je het hebben. Als dat voor één branche geldt, is het wel de entertainmentbranche. Er zijn al heel veel mensen (met én zonder talent) aan een platencontract, filmrol of baantje geholpen dankzij een ‘kontje’ van een familielid of goede vriend die het al gemaakt had. De buitenwereld valt vooral de glimmende Rolls Royces en andere dure auto’s op, maar in feite is de kruiwagen het meest gebruikte vervoermiddel in die wereld. In de muziektak van de entertainmentbranche is dat niet anders. Ik zal geen namen noemen, behalve degene die voor dit stuk relevant zijn.
Mijn Hidden Treasure is vandaag van Boogie Box High. Dat was eindjaren ‘80 het muzikale project van Andros Georgiou. Hij en Georgios Kyriacos Panayiotou groeiden samen op en waren zo close, dat ze elkaar neef noemden. Toen Andros zijn bandje begon, was ‘neef’ Georgiou al langere tijd een heel succesvolle artiest, maar hij hanteerde een artiestennaam: George Michael. Hij vormde samen met Andrew Ridgeley het duo Wham!, dat in slechts vijf jaar tijd (1981-1986) zoveel meidenharten brak, dat je van de brokstukken de Atlantische Oceaan zou kunnen dempen.
Begin 1987 was Michael bezig met de opnamen van zijn eerste soloalbum Faith. Rond die tijd nam Georgiou voor Boogie Box High een demo op van de Bee Gees-klassieker Jive Talkin’ uit 1975. De muzikanten die die demo inspeelden, waren niet de minsten: Nick Heyward (uit Haircut One Hundred) op gitaar, Mick Talbot (uit The Style Council) op toetsen, gitarist/songwriter David Austin en bassist Deon Estus. Die laatste twee waren ook nauw betrokken bij de opnamen van Faith, dus het was niet zo gek dat die demo in handen van George Michael kwam.
Hij vond het gelijk te gek, maar blijkbaar nog niet goed genoeg. Hij nam de mastertapes mee naar de studio, waar hij in drie dagen tijd nieuwe lead- en backing vocals opnam. De oorspronkelijke zang van Georgiou was ver naar de achtergrond gemixt. Maar hey, wat zou jij doen als George f*cking Michael zijn stem aan jouw debuutsingle zou lenen? Het is dus ook in die versie dat Jive Talkin’ in de zomer van 1987 werd uitgebracht en een dikke Top 10-hit werd in zowel Engeland als de Benelux. Alleen stond Michael bij Sony-label Epic onder contract en was dit soort acties helemaal niet toegestaan. Om die reden zul je op alle officiële uitingen rondom het Boogie Box High-project tevergeefs naar de naam van George Michael zoeken.
Toch waren er voor de goede verstaander meer aanwijzingen. In 1989, twee jaar na die enorme hit, kwam het enige album van Boogie Box High uit. Qua timing natuurlijk behoorlijk suboptimaal, wat zich dan ook vertaalde in beperkt (zeg maar gerust geen) succes. Die plaat heette Outrageous, maar zou oorspronkelijk de titel Outrageously Brilliant krijgen, als hommage aan het debuutalbum Fantastic van Wham!, dat op zijn beurt eigenlijk Brilliant zou zijn gaan heten (volg je me nog?). George Michael leverde, opnieuw zonder enige vermelding, twee nummers voor het album aan: Golden Soul en Soul Boy. Die waren eigenlijk bedoeld geweest voor Fantastic, maar zijn daar uiteindelijk niet op terechtgekomen.
Het album van Boogie Box High was gemixt door Pete Hammond, Phil Harding en Ian Curnow; vermaarde studiotechnici, die in die dagen ook alle Stock Aitken Waterman-producties onder hun hoede hadden. Niets leek dus aan het toeval overgelaten, en toch werd het een enorme flop. Niet alleen omdat het ‘momentum’, twee jaar na de hit, wel zo’n beetje voorbij was, maar ook omdat de band met opvolgende singles dat momentum niet had weten te verlengen.
En dat brengt me bij mijn Hidden Treaure van vandaag: Gave It All Away, de opvolger van Jive Talkin’. Die single was geschreven door Lord Monty, een pseudoniem voor David Austin. En dat niet alleen, net als op Jive Talkin’ was bandleider Andros Georgiou op dit nummer niet als zanger te horen. Velen hebben lange tijd gedacht dat ook dit nummer door George Michael was ingezongen, maar in werkelijkheid was het diezelfde David Austin, wiens stem wel heel veel van die van Michael weg heeft. Waarschijnlijk is dat een van de redenen dat Austin ook zo nauw meewerkte aan Michaels debuutalbum Faith; hun stemmen kleurden prachtig bij elkaar.
Naar buiten toe werd over die gastbijdragen dus uiterst geheimzinnig gedaan. In de clip van Gave It All Away kwamen de bandleden bijvoorbeeld alleen onherkenbaar in beeld, met een vraagteken op de rug van hun T-shirt. En bij televisieoptredens, zoals bij TopPop, traden de bandleden op met gezichtbedekkende maskers, wat de toch al geplaybackte uitvoeringen een extra koddig karakter gaf. Want wat blijft er van een optreden over als je tijdens het playbacken niet eens je lippen hoeft te verroeren? Juist, alleen een beetje dom met je lijf bewegen, terwijl je een microfoon op je gezicht richt. Wat zullen die jongens zich ongelukkig gevoeld hebben 😉.
Maar als we al die geheimzinnigheid en name-dropping even achterwege laten en gewoon onbevooroordeeld naar Gave It All Away luisteren, horen we gewoon een heerlijk, cheesy, radioliedje. Er is alleen één ‘maar’: de radio liet het nummer links liggen. En dat is best opmerkelijk, want na zo’n knoeperd van een hit als Jive Talkin’ wordt de opvolger doorgaans blind op de playlist gezet. Vooral als er zo’n verhaal achter een band zit. In dit geval gebeurde dat dus niet. Als enige meetbare wapenfeit haalde het nummer in het najaar van 1987 slechts de tips voor de Verrukkelijke 15, en dat is eigenlijk net zo ongehoord als het nummer uiteindelijk zelf werd.
Over ongehoord gesproken: toen Gave It All Away in het najaar van 1987 uitkwam, was ik net een paar maanden eerder begonnen met mijn allereerste radioprogramma, De SensatieGeneratie op Radio Ridderkerk. Ik vond het wél een geweldig nummer en draaide het elke week. Ik vond het zelfs zo goed, dat ik bij Radio Modern de 12’’ bestelde. Groot was de teleurstelling toen bleek dat die exact hetzelfde was als de 7’’-single, met als enige verschillen: groter van formaat en veel hoger van prijs. Niet bepaald een weggevertje dus.
Enfin, lang verhaal kort: Gave It All Away flopte overal. Het was dus toch niet de gedroomde opvolger van Jive Talkin’ en zorgde er niet voor dat de naam Boogie Box High op ieders lippen bleef liggen. De single Nervous, die als derde werd uitgebracht, is al helemáál in de vergetelheid geraakt. En om dan, twee jaar later, alsnog een album uit te brengen? Al was de markt nu nog precies hetzelfde geweest als toen, dat album had je op je buik kunnen schrijven. Zelfs dus, als je ‘neef’ George Michael zich ermee bemoeid heeft.
Geniet hier nog een keer van die hit die nooit een hit werd: Gave It All Away van Boogie Box High. Niet de originele clip of het Top Pop-optreden, omdat die in vrij slechte kwaliteit op YouTube staan. Daarom het liedje, en alleen het liedje, omdat dat uiteindelijk toch is, waar het om draait:
Cliffhanger: mijn Hidden Treasure van volgende week vloeit naadloos uit dit verhaal voort…
