C’est bon (bon)!
Gillende meiden. Taferelen die we in Nederland alleen in de jaren 60 hebben gezien bij het bezoek van The Beatles. Jaren later is het weer raak. In de eerste helft van de jaren 80 staat het Nederlandse muzieklandschap in het teken van Doe Maar. De beelden en de hits staan in het collectieve geheugen gegrift. Een paar weken geleden word ik daar vanwege het overlijden van frontman Henny Vrienten veelvuldig aan herinnert. De beelden van het acht uur journaal. Het nieuws dat Doe Maar stopt. Het afscheidsconcert. De hoogtijdagen van de Nederpop. De tijd van Doe Maar maar ook van bands als Het Goede Doel, Toontje Lager, Frank Boeijen Groep, Kadanz, Klein Orkest, De Dijk en Toontje Lager. Het Nederpop-virus waart rond. Maar hoe zit het in die tijd met de dames? Die staan wel degelijk hun mannetje. Ook in de tijd waarin eerdergenoemde Nederpopbands de hitparade domineren.
Dat begint in de jaren 70 met Luv’. Drijvende krachten achter het (inter)nationale succes van dit damestrio zijn Hans Van Hemert en Piet Souer. Dit succes zorgt voor de nodige inspiratie. Producersduo Dubois en Van Asten lanceren de Dolly Dots. De rest is geschiedenis. In de slipstream volgen meerdere succesvolle damesgroepen, trio’s en duo’s. Van Babe tot Doris D. And The Pins en van Maywood tot Mai Tai. En niet te vergeten de familie Paay oftewel The Star Sisters. Terwijl Doe Maar menig meisjeshart harder laat kloppen zorgen de dames ook voor voldoende inspiratie. De ‘Dolly Dots’ komen voorbij op menig playbackshow. Ik ben daar op de lagere school getuige van. Een aantal klasgenoten playbackt She’s A Liar. Ook qua choreografie klopt het plaatje. De ingrediënten? Zes dames, vier stoelen en een aanstekelijk nummer. Wat wil je nog meer? Nou niet Joost maar Dingetje mag het in dit geval weten. Dingetje vraagt in 1982 voor zijn verjaardag een Dolly Dot . Anno 2022 is een dergelijke tekst waarschijnlijk, populair gezegd, wel een dingetje maar veertig jaar geleden is dat geen enkel probleem.
“Ik wil voor mijn verjaardag een Dolly Dot
Geen Luv’, geen Babe maar een Dolly Dot
Ik wil voor mijn verjaardag een Dolly Dot
Zij zijn zo mooi, zo leuk, zo lief en vlot”
“Hee, kijk nou, ma, op tv. Kijk dan. Me verjaardagskado! Kijk nou effe”
Maar hoe zit het begin jaren 80 met de combi Neder(landstalige)pop en vrouwen? Met alle respect kunnen we het duo Hepie en Hepie niet tot de categorie Nederpop rekenen. En Frizzle Sizzle laat dan nog op zich wachten. Alhoewel? De vier zangeressen maken tussen 1981 en 1984 deel uit van Kinderen Voor Kinderen. En wat zong dit succesvolle kinderkoor in 1983?
“Hou maar op, ik blijf erbij
Dat zij met mij gaat zingen in een meidengroep
Dat is iets wat ik al tijden roep
Alles liever dan kantoorHou maar op, ik blijf erbij
Dat zij met mij gaat zingen in een meidengroep
Wat is er mooier dan zo’n vrij beroep
Wij willen bij zo’n groep, wij zetten door”
De zusjes Vlasbom, Marjon Keller en Mandy Huydts zetten door en vormen in 1986 hun eigen meidengroep: Frizzle Sizzle. Why Do Boys is de debuutsingle maar flopt. Niet veel later is het raak als de dames Nederland vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival met Alles Heeft Een Ritme. Wie herinnert zich niet de beelden? De zangeressen op blote voeten. Voor de meidengroep blijft het in eerste instantie bij dit ene Nederlandstalige uitstapje. In 1990 nemen de zangeressen in het kader van het WK Voetbal met Jack Van Gelder het Oranje plaatje Alles is oranje op. Geheel in stijl van het toenmalige Nederlandse Elftal weet dit nummer geen potten te breken. Voor de rest geen vrouwelijke Nedepop? Ja toch wel.
Daarvoor kom ik weer uit bij een producers-duo. In dit geval de gebroeders Bolland. In de jaren 70 scoren Rob en Ferdi meerdere Top 40 hits. Eind jaren 70 besluiten ze zich meer te gaan richten op het produceren en componeren. Begin jaren 80 zijn de heren ongetwijfeld geïnspireerd door het succes van de diverse meidengroepen. Het resultaat? De vierkoppige damesgroep Bon Bon. In 1982 verschijnt de eerste single: De Doordeweekse Blues. De groep leunt sterkt op het geluid van het dan succesvolle Engelse damestrio Bananarama. De dames zijn onder andere in Toppop te zien. Het levert een 36ste plaats in de Nationale hitparade op. De Top 40 is een brug te ver. De tipparade is het hoogst haalbare. Op de B-kant staat een Engelstalige versie: My Boyfriend’s Back In Town. Deze verschijnt trouwens ook nog als afzonderlijke release op een Italiaans label. Zowel op single als in een 12 inch uitvoering. En hoe creatief kun je zijn. Daar is versie nummer 3 van de Doordeweekse Blues op te vinden. Een instrumentale versie met als titel Mechanical Disco. In 1983 verschijnt Doe’s Wat Met Je lijf. Geïnspireerd door aerobic en/of andere fitness-rages van die tijd? In de tekst wordt overigens nog even fijntjes verwezen naar De Doordeweekse Blues. Het is het laatste wapenfeit van Bon Bon.
In tegenstelling tot de eerdere genoemde Nederpopbands heeft Bon Bon, met alle respect, geen Nederpopgeschiedenis geschreven. Anno 2022 is er dan ook weinig te vinden over de dames. Het schijnt dat Maura Renardel De Lavalette deel uitmaakt van Bon Bon. Een aantal maanden voordat ze met Bon Bon in Toppop te zien is leert de TV-kijker haar op een andere manier kennen. Ze is namelijk topless te zien in de videoclip van de Golden Earring hit Twilight Zone. Dat zorgt voor de nodige reacties. Zeker vanuit America. Het shot wordt aangepast zodat het ook geschikt is voor MTV. Mede dankzij de muziekzender bereikt het nummer de tiende plaats van de Amerikaanse hitlijst. En Maura? Zij belandt na haar opnames met de Earring in de filmwereld. Ze is actief als producent maar verschijnt ook zelf op het witte doek. Zo is ze onder andere te zien in Goede Tijden Slechte Tijden. Dankzij Alfred Lagarde leert ze een andere kant van zichzelf kennen. Op een gegeven moment zet ze tegen de hond van Lagerde een grappig stemmetje op. De DJ vraagt zich af of ze tekenfilms inspreekt. Het antwoord? Nee! Maar voor ze het weet is ze stemactrice. Het kan verkeren. C’est bon (bon)!
