Muzikale vrienden.
Live Ss life. De lijfkreet van Opus. Het levert de Oostenrijkse band in het voorjaar van 1985 een grote hit op. Ja Live is Life of moet ik zeggen Live is a way of life? Live muziek beleven en voelen. Het is een wezenlijk onderdeel van mijn muzikale leventje. Onlosmakelijk verbonden met mijn passie voor muziek. Iets wat je zelf moet voelen en ondergaan. Ik kan proberen om deze beleving te omschrijven maar dat is niet te doen. Het is iets persoonlijks. Voor de één zal het puur om de muziek gaan. Voor een ander is het een sociaal gebeuren. En soms is het ook een combinatie van beide. Samen genieten! Een goedkeurende blik van een mede concertganger. Voor mij is het bezoeken van een concert de ultieme vorm van ontspanning. Even alles om je heen vergeten en opgaan in de muziek. Nu lukt dat de ene keer beter dan de andere keer. Alles valt of staat met de sfeer. Soms is het simpelweg genieten van een man met een gitaar. Op een ander moment dompel je onder in een muur van geluid en een visuele show met, in de positieve zin van het woord, de nodige toeters en bellen. Overweldigend. Of stralen de muzikanten enorm veel speelplezier uit. Zichtbaar genietend. Interactie met het publiek. Humor of zelfspot. Ik heb het allemaal gezien en meegemaakt. Elk concert beleef je weer op een andere manier. Het is onmogelijk om een lijst te maken met mijn favoriete concerten. Als ik de loftrompet steek over de ander doe ik daar een ander weer mee te kort. Tenminste zo voelt het. Waarom ik over de livemuziek begin? Ik mis het. Wij hebben allemaol baat bij muziek zong Daniël Lohues ooit. Ik heb baat bij livemuziek. Voor 2022 staan de eerste concerten gepland. Hopelijk zal 2021 ook nog zorgen voor een redelijk gevulde concertagenda. In de laatste maand voor de eerste lockdown heb ik nog een aantal keren kunnen genieten. Er gaat wat dat betreft op het gebied van livemuziek ook niks boven Grunn. De mystieke klanken van de IJslandse Asgeir, de doorleefde soul en blues van The Teskey Brothers en last but not least de Vreemde Kostgangers.
De Vreemde Kostgangers: Boudewijn de Groot, Henny Vrienten en George Kooymans. Een supergroep. In dit geval is 1+1+1 geen 3 maar 4. Of misschien wel een veelvoud daarvan. Drie muzikanten met een enorm hoeveelheid muzikale bagage. Tig jaar Nederlandse muziekgeschiedenis verenigt in een muzikaal trio. 22 februari 2020. De Vreemde Kostgangers in De Oosterpoort in Groningen. Een avondje muzikale genieten. Niet wetend dat dit voorlopig het laatste live concert is. Er staat nog het nodige voor de maanden erop in de planning. Het is de tweede keer dat ik de heren samen op het podium zie staan. Boudewijn de Groot heb ik al meerdere keren live gezien. Niet met Vrienten aan zijn zijde maar met twee andere Doe Maar leden namelijk Ernst Jansz en Jan Hendriks. Een half jaar eerder, eindelijk, de Golden Earring live zien spelen. Nu ruim een jaar later kijk ik er met een bijzonder gevoel op terug. De wetenschap dat George Kooymans noodgedwongen is gestopt maakt het extra speciaal. Ook omdat Kooymans tijdens de concerten van zowel de Vreemde Kostgangers als de Earring een muzikale hoofdrol speelt. Een ouwe rocker, in de meest positieve zin van het woord, in topvorm. Een krachtige stem. Zijn ongeëvenaarde gitaarspel. Een diepe buiging!. Het is pijnlijk dat de gitarist definitief afscheid moet nemen van het podium. Een laatste rondje Vreemde Kostgangers zit er helaas niet meer in. Althans niet live. Voor Boudewijn de Groot is het de aanleiding om ook definitief afscheid te nemen van het live-gebeuren. Hij spreekt zelf van de spreekwoordelijke nachtkaars. Natuurlijk blijft De Groot muziek maken. Wellicht resulteert het muzikale ambachtschap nog in een derde album van het muzikale trio. De wens is de vader van de gedachten? En Henny Vrienten? Die dendert waarschijnlijk gewoon door met Doe Maar.
Doe Maar staat ook nog op concert ‘verlang’ lijstje. Inderdaad ik heb de legendarische Nederpopband nog nooit live gezien. Henny Vrienten daarentegen wel. In een andere setting. Niet met zijn muzikale vrienden George en Boudewijn maar met twee andere aardige jongens: Frank Boeijen en Henk Hofstede van (The) Nits. Het drietal kent elkaar al jaren en werkt incidenteel samen. Uiteindelijk lukt het in 2008 om samen de studio in te duiken. Het resultaat? Het album Aardige Jongens en een bijbehorende theatertour. In een interview met Trouw geeft Vrienten aan dat hij zelden een album heeft gemaakt in zo’n gemoedelijke en gezellige sfeer. Ieder met zijn eigen muzikale inbreng en muzikale verleden. De heren leren zelfs van elkaar en is er geen moment sprake geweest van onderlinge spanning. Henk Hofstede geeft in hetzelfde interview aan dat hij door deze samenwerking zich meer bewust is geworden van zijn eigen kwaliteiten. Het album komt in elf studiodagen tot stand. En daar hebben de heren ieder hun eigen verklaring voor. Volgens Vrienten is er geen sprake van supergrote ego’s. Boeijen geeft aan dat het drietal door hun ervaring niet zo moeilijk doet. En Henk Hofstede? Voor hem is duidelijk dat ze er onbewust en individueel van elkaar al over na hebben gedacht. Kortom zet drie muzikale grootmeesters bij elkaar en je krijgt een fraaie blauwdruk van tig jaar Nederpopgeschiedenis. Ontstaan in een ontspannen sfeer. Lekker ongedwongen samen muziek maken. Niets meer en niets minder. Puur! Dat is ook hoorbaar, en voelbaar, tijdens de gelijknamige theatervoorstelling. Losjes. Energiek. Wederzijds respect tussen de muzikanten. Een muzikale drie-eenheid. En het plezier straalt er vanaf. Een grap. Zelfspot. Onderling wat kleine speldenprikjes uitdelend. Leuke anekdotes. Frank Boeijen komt over als de meest serieuze van het stel maar komt ook aardig los in deze setting. De heren gaan zelfs in ‘polonaise’ door de zaal. Muzikale chemie in optima forma.
En dat is juist wat ik nu na ruim een jaar steeds meer mis. Gelukkig wordt je soms op een onverwacht moment herinnerd aan een concert. Even ‘ogen dicht’ en in gedachten terug naar het muzikale verleden. Een ‘simpel’ verzoek van een collega die graag een nummer van het album Aardige Jongens wil draaien brengt bovenstaande muzikale herinneringen naar boven. 20 november 2008. Boeijen, Hofstede en Vrienten live in De Oosterpoort. Grootmeesters maar bovenal drie aardige jongens die met veel plezier samen muziek maken. En niet geheel onbelangrijk dit enthousiasme graag delen met de rest van de wereld. Het album Aardig Jongens staat niet (meer) in zijn geheel op Spotify. En helaas is het ook één van de weinige albums die op de één of andere manier uit mijn platenkast is verdwenen. Maar gelukkig biedt de collectie op mijn werk uitkomst. Terwijl ik dit verhaal schrijf geniet ik van de deuntjes van de aardige gasten. Meer dan aardig! Véél meer dan aardig!!
