Wie is (de) Bob?
Fenomeen. Levende legende. Eigenzinnig. De mythe. De liedjes. 81 jaar. Forever young. Still going strong. Bob Dylan. Waar moet je een verhaal over Dylan mee beginnen? Er is al zoveel gezegd en geschreven over de muzikale grootmeester. Boeken, artikelen, radioprogramma’s, podcasts, theatervoorstellingen etc. etc.. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Ondanks dit alles kun je jezelf vervolgens nog steeds de vraag stellen: wie is Bob Dylan? En dan heb ik het alleen nog maar over de persoon Dylan. Zijn muzikale oeuvre biedt nog veel meer inspiratie. Daar kun je de rest van je leven mee vooruit. Een jaartje sabbatical lijkt mij in ieder geval niet voldoende.
Ik durf me zelf geen Dylan adept te noemen? Integendeel zou ik in eerste instantie willen zeggen maar dat is een gevalletje ‘erg kort door de bocht’. Laat ik het zo zeggen dat ik zijn muziek in de loop van de jaren steeds meer ben gaan waarderen. Dat heeft ook wel een beetje te maken met dat ongrijpbare. Je gaat toch anders naar muziek luisteren als je je wat meer gaat verdiepen in de achtergrond van de artiest in kwestie. De eerste kennismaking? De jaren 60 klassiekers komen tijdens mijn jaren als jong muziekfreakje regelmatig voorbij op de radio. Nog niet bewust van zijn status maar dat verandert als in de jaren 80 mijn muzikale horizon zich wat verder verbreedt. Dylan wordt in die tijd ook veelvuldig als belangrijke inspiratiebron genoemd. En wat te denken van al die Dylan covers? Daar kun je ook wel een boek over schrijven. Ik ontdek ook het één en ander in de platenkast van mijn oom Henk. Onder andere het album Infidels uit 1983. Ik weet nog dat ik destijds Union Sundown heb grijsgedraaid. Niet bepaald een klassieker maar het is een fijne muzikale jeugdherinnering. Van de jaren 80 naar 2002. Het jaar waarin ik van mijn passies mijn beroep maak. Dat heeft onder andere als gevolg dat ik ruim twee jaar lang een kamer deel met een groot Dylan fan: Martijn Muijs. Tegenwoordig actief bij Radio Veronica. Ik krijg een cursus ‘Dylan voor dummies’ inclusief lesmateriaal. Het ‘lespakket’ bestaat uit door Martijn samengestelde CD’tjes en de nodige achtergrondverhalen. Op één van de ramen van het Rebecca Radio muziekhok prijkt op een gegeven moment een sticker met de tourdata van de Dylan concerten die mijn kamergenoot gaat bezoeken. Dylan Fan met een hoofdletter F.
Een paar jaar nadat onze radioactieve en muzikale wegen zich scheiden zie ik de levende legende live aan het werk. Na afloop loop ik vertwijfeld naar buiten. Teleurgesteld? Een beetje. Iets anders dan verwacht? Ja! Maar niet tegen beter weten in. Wat de persoonlijke concertbeleving betreft speelt het speelplezier van de muzikanten op het podium een belangrijke rol. Interactie met het publiek zonder dat dit in een uitgebreide conversatie hoeft te verzanden. De onderlinge knikjes tussen de muzikanten. Een tevreden glimlach. Kippenvel bij het horen van de eerste noten van de persoonlijke favorieten. Een goedkeurende blik van een mede concertganger. Een collectief feest der herkenning. Bij een concert van Dylan gaat het er iets anders aan toen. Hoe? Gelukkig is daar de ‘handleiding bij het bezoeken van een Bob Dylan concert’. Geschreven door oud collega Muijs. Lees en leer. Wees gewaarschuwd!
Het is een lange weg naar de hidden treasure van deze week. Volgens mij staat het volledige Dylan repertoire, in ieder geval qua studioalbums, op Spotify. Dat geldt ook voor de muzikale schatten die Bob met enige regelmaat uit zijn kluis tevoorschijn tovert. De Bootleg series reeks kent inmiddels al zestien delen. Van al dat fraais staat er het nodige in de persoonlijke platenkast. Ik moet daarbij wel bekennen dat ik het (te) weinig draai. Tijd voor een opfriscursus? Wie weet. Eén Dylan album per week? Ter afwisseling van al die nieuwe muziek die ik nog steeds wekelijks ontdek en/of toevoeg aan de persoonlijke collectie. Maar waar is uiteindelijk de keus op gevallen? Dat heeft alles te maken met de persoonlijke schijf. De wekelijkse hittip: De Gemeenschap Van Goederenplaat. In het HT 2.0 verhaal van 4 februari jl. kun je alles over de ontstaansgeschiedenis lezen. Op 18 juni 1999 is de eerste GvG-plaat een feit. Inmiddels zijn we 23 jaar en meer dan 1250 keuzes verder. Het overgrote deel is anno 2022 te streamen. Er ontbreekt ook het e.e.a.. Dat geldt ook voor de keus van 17 augustus 2007: Most Likely You Go Your Way And I’ll Go Mine van Bob Dylan. In de remix versie van Mark Ronson.
Het origineel is te vinden op Blonde On Blonde (1966). Het is het zevende studioalbum van Dylan. Volgens de overlevering de eerste klassieke dubbelelpee in de geschiedenis van de popmuziek. Leuk detail. Het album wordt op dezelfde datum gereleased als Pet Sounds van The Beach Boys. Kortom 16 mei 1966 is een gedenkwaardige dag. Op het album staat onder andere Rainy Day Woman #12 & 35 en I Want You. De nummers die vooral bekend zijn bij het grote publiek. Maar er is ook plaats voor een aantal andere hoogtepunten uit het oeuvre van de meester. Visions Of Johanna is daar een goed voorbeeld van. Leuk weetje. Begin jaren 90 wordt in Hoorn de band Visions Of Johanna opgericht. Na een aantal wisselingen binnen de band wordt de naam enkele jaren later verandert in … Johan. De rest is Nederpopgeschiedenis. Blonde On Blonde eindigt met het ruim elf minuten durende Sad-Eyed Dady Of The Lowlands. Een muziekmonument!
Maar het gaat in dit specifieke geval om Most Likely You Go Your Way And I’ll Go Mine. Blonde On Blonde kant drie track één. Het zijn niet de minsten die meespelen op dit nummer. Muzikanten die deel uitmaken van het zogenoemde A-team. Een groep studiomuzikanten uit Nashville die op tal van klassiekers meespelen. Van Elvis tot Jim Reeves en van Jerry Lee Lewis tot Brenda Lee. They’re coming on strong! Het nummer verschijnt ook op single maar dat gebeurt pas acht jaar later. In 1975 tourt Bob Dylan met The Band door Amerika en Canada. Dat resulteert onder andere in het live album Before The Flood. Opener van het album? Most likely you go …. . Deze live-versie wordt op single uitgebracht en behaalt de 66ste plaats in de Billboard Hot 100.
33 jaar later is daar single-versie nummer twee. Met dank aan Mark Ronson. Het zijn de hoogtijdagen van de producer, songschrijver en DJ. Ronson produceert in die tijd onder andere Amy Winehouse’s Back to black en Rudebox van Robbie Williams. Daarnaast verschijnt zijn eigen album Versions. Een album met coverversies. Geïnspireerd door de sound van soul labels als Stax en Motown. Op dit album staat onder andere de wereldhit Valerie. Oorspronkelijk van The Zutons maar de versie van Ronson & Amy Winehouse wordt een wereldhit en groeit uit tot een klassieker. Tussen de bedrijven door remixt Mark Ronson Most likely. Deze versie wordt gebruikt als promotie voor de compilatie box Dylan. De remix-versie is trouwens niet terug te vinden op deze verzamelaar. Het nummer wordt wel op single uitgebracht en er verschijnt een videoclip. In de clip, met de nodige Bob lookalikes, zijn talloze verwijzingen naar Dylan’s carrière te zien. Bob in een notendop!
