Ik ben een groot fan van Ben Liebrand, en besteedde in deze rubriek daarom al eens aandacht aan het door hem bedachte, geproduceerde en ingespeelde Stuck On Earth van Alf(*). Wat? Staat die niet op Spotify, Werner? Nee, begin 2021 niet en nu nog steeds niet. In die bijdrage schreef ik al iets over de mixmeester, en aangezien iemand maar één levensverhaal heeft, herhaal ik die informatie met permissie (van mijzelf) nog een keertje…
Ben Liebrand maakte in 1983 zijn radiodebuut op Veronica met het nachtelijke programma In The Mix. In dat programma was eind dat jaar ook voor het eerst Liebrands jaarmix te horen, die later de Grandmix ging heten. Van 1984 t/m 1987 was zijn Minimix, om ‘twee platen over negen’, een vast onderdeel in het legendarische programma Curry & Van Inkel. Verschillende van zijn producties, die hem de liefkozende bijnaam Ben Plakband opleverden, werden ook officieel uitgebracht en waren over de hele wereld succesvol. Bekende voorbeelden zijn Holiday Rap van MC Miker “G” & DJ Sven, Lovely Day van Bill Withers, In The Air Tonight van Phil Collins, Sympathy For The Devil van Buffalo Bob & The Rinkelstars (die ik hier ook nog weleens voorbij zie komen), Dance Classics The Mix, Sucker DJ van Dimples D, What A Night (December ’63) van The Four Seasons, Happy Station van Fun Fun, Let’s Talk About Sex van Salt ‘N’ Pepa, Heaven Must Be Missing An Angel van Tavares… de lijst is eindeloos. In 1990 bracht Liebrand onder zijn eigen naam de CD Styles uit, waarvan de track Move To The Bigband (met Tony Scott) een hit werd.
En dat brengt me waar ik heen wilde. Dat eerste eigen ‘artiestenalbum’ bevat een aantal eigen interpretaties van bestaande nummers (Pulsar van Vangelis, The Eve of The War van Jeff Wayne en I Wish van Stevie Wonder), maar vooral eigen composities. En juist daarin toont Liebrand zijn veelzijdigheid. Spanish Jam is precies wat de titel belooft, A Love Come True heeft, mede door de doorlopende saxpartij van Gerbrand Westveen, een Paul Hardcastle-achtige vibe, Overture In C Major, Opus 29 – dat met zijn 25 seconden veel te kort duurt – toont klassieke aspiraties (ik zou graag Opus 1 t/m 28 ook eens horen), en Give Me An Answer is een Hi-NRG dancetrack à la Was It Worth It? van Pet Shop Boys.
Maar het hoogtepunt van het album, en het meest atypische Ben Liebrand-nummer dat erop staat, is Move To The Bigband. Een jazzy nummer met een funky gitaartje, fijne blazers en natuurlijk die uit duizenden herkenbare rap van Tony Scott (over wie medeschatbewaarder Carlo al eens de loftrompet blies). Omdat Ben van huis uit remixer is, zijn er verschillende versies van dat nummer, die echter allemaal niet op Spotify staan. Je vindt ze wel op YouTube, maar tot mijn verbazing ontbreekt de singleversie ook daar. Mij restte dan ook niets anders dan deze tekortkoming eigenhandig ongedaan te maken. Want zoals een oude naamjingle van mij al zei: ‘als de noot het hoogst is, is Werner nabij’ (pun intended). Daarom vind je de hitversie van Move To The Bigband voortaan hier (de tekst gaat eronder verder):
Zonder winstoogmerk uiteraard, want ik heb werkelijk geen noot (ook niet de hoogste) aan deze klassieker bijgedragen. En als blijkt dat er een goede reden is waarom juist de singleversie van deze classic voorheen niet digitaal beschikbaar was, dan herstel ik die situatie met liefde. Nee, dat is niet waar, dan herstel ik die situatie met pijn in het hart. Maar ik doe het wel, desgevraagd. Althans, als iemand het vraagt die recht van spreken heeft 😉. Dus geniet ervan, want hij is lekker!
UPDATE: Hahaha, oh gutteguttegut, manmanman, tjongejongejonge. Direct na het uploaden van de video krijg ik de melding dat de video vanwege een ‘copyright claim’ onzichtbaar zal blijven voor kijkers in Nederland, België en Luxemburg. Het gebied waar mensen onze verhalen lezen, zeg maar. Hopelijk hebben ze in de rest van de wereld veel plezier van mijn poging. Maar als je niet toevallig in het buitenland bent, zul jij het dus helaas met de bijna 7 minuten lange Club Mix moeten doen. Nou ja, ook geen straf. Je vindt ‘m hier:
(*) Bonusleesvoer: mijn stu(c)k over die single van Alf
