Nice 90’s
Vanavond staat NPO Radio 2 in het teken van de vergeten 90’s. De aankondiging alleen al heeft ervoor gezorgd dat de muzikale radertjes in mijn hoofd op volle toeren draaien. En dan heb ik het niet over het legendarische door Chiel Montagne gepresenteerde programma. Een programma dat de 90’s nog net heeft gehaald. In 1990 werd het programma namelijk van de buis gehaald. Jaren later wist Chiel de kijkers opnieuw te verblijden via het legendarische Tel Sell. Chiel presenteert Mooi Was Die Tijd, een verzameling CD’s met Hollandsche klassiekers. Inderdaad! De 90’s. Mooi was die tijd!
Het decennium waarin mijn twee grote passies, radio en muziek, volledig tot bloei zijn gekomen. De eerste ‘grote’ concerten. ZZ Top, Neil Young & Crazy Horse (Alanis Morissette in het voorprogramma) en natuurlijk Lowlands. Maar bovenal het tijdperk waarin ik zelf begin met radiomaken. Het mooiste wat er is. Leuke herinneringen aan de tijd met radiovrienden Erik, Kjelt en het illustere radioduo Philip & Bert. De wekelijkse uitzendingen van het vrijdagavondcollectief oftewel P&B en ondergetekende. De ‘freaknights’. De wederzijdse liefde voor radio en muziek als belangrijkste ingrediënten. Maar ook de uitzendingen op zaterdag. Radiovriend Erik die samen met zijn maatje Don een dance-programma presenteert. Ik mag af en toe de honneurs waarnemen. Mede dankzij deze twee heren bestaat de persoonlijke 90’s collectie niet alleen uit de ‘alternatieve’ gitaarplaatjes maar galmen anno 2020 ook met enige regelmaat de nodige, al dan niet vergeten, 90’s dancehits door mijn muziekhok. En Don? Die kennen we tegenwoordig beter als Don Diablo.
De radio als muzikale inspiratiebron. Dat is in de jaren 90 nog zeer zeker van toepassing. Niet alleen in de tijd dat ik zelf radioactief ben maar ook daarvoor. Van De Avondspits tot Rob Stenders en van VPRO tot VARA. En natuurlijk verderop in de 90’s Kink FM met een hoofdrol voor radioheld Arjen Grolleman. Een typisch 90’s tafereel. Op vrijdagavond- en nacht ,en later op zaterdag, luisteren naar Veronica. Stenders die dan met veel enthousiasme weer een nieuwe ontdekking lanceert. Daarna, het liefst nog op dezelfde dag, op fietse, naar de platenzaak om de single te bestellen. Voorbeelden? Cracker en Low maar ook The Jayhawks en Take Me With You. En wat te denken van Dan Baird?. Zo zijn er nog tal van voorbeelden. Ook typische 90’s plaatjes die ik dankzij andere programma’s heb leren kennen. Diesel Park West, Toad The Wet Sprocket, The Blessing en Grant Lee Buffalo om er maar een paar te noemen. Herinneringen aan mijn eigen radioactieve periode? Genoeg. Van What Do You Want From Me van Monaco tot Not Enough van Wes Cunningham en van Glorious van Andreas Johnson tot het, helaas onopgemerkt gebleven, Deliously Down van Cree Summer.
Je zou zeggen genoeg aanbod wat de wekelijkse Hidden Treasure keus betreft. De afgelopen dagen maakt het muzikale deel van mijn hersenen echter overuren, heb ik mijn collectie doorgespit en de persoonlijke 90’s lijstjes onder een laagje stof vandaan gehaald. Conclusie? De meeste persoonlijke & favoriete vergeten 90’s hits zijn terug te vinden op Spotify. Laat ‘Non Spotify hits only’ het credo van Hidden Treasures zijn. In de jaren 90 was dit geen probleem geweest. No Spotify or streaming at all. Hooguit aan het eind van de 90’s via een trage telefoonverbinding met het nodige geluk via Napster een mp3 binnen hengelen. Het hoogst haalbare, in digitaal opzicht, in die tijd. Maar het muzikaal perfectionisme biedt uitkomst. In de 90’s is het eerder regel dan uitzondering dat van een nieuwe single een CD-maxi wordt uitgebracht. In sommige gevallen soms meerdere. Natuurlijk voorzien van de single-of radio versie die niet terug te vinden is op het bijbehorende album. En wat te denken van de vele bonustracks. Ik ben daar destijds ook met open ogen ingetrapt. Anno 2020 zeg ik dat uiteraard met een glimlach op mijn gezicht,. In dit digitale tijdperk is het namelijk wel fijn dat van sommige nummers de ‘juiste’ versie in de collectie aanwezig is. De radio- of single-versie daar gaat het om. Gevalletje muzikaal perfectionisme dus. Alleen dat perfectionisme gaat in dit geval niet helemaal op. Uit de stapel 90’s (CD)-singles die nog steeds voor mijn neus staat heb ik twee vergeten 90’s favorieten gekozen. Als eerste is de keus gevallen op You’re Not alone van Olive. Op Spotify is alleen de albumversie terug te vinden. Niet de radioversie zoals deze in de 90’s op de radio te horen is. Althans dat levert het eerste zoekresultaat op. Verhaal klaar? Ja en nee. Toevallig kom ik nadat ik de eerste versie van dit verhaal heb geschreven in een Spotify playlist met 90’s hits de radioversie van You’re Not Alone tegen. Uitvoerende? Black Olive. Spotify en muzikaal perfectionisme? Dat is niet altijd een goede combinatie. Zonde om dit verhaal in de digitale prullenbak te gooien. Vandaar een echte hidden treasure als bonus en Olive als muzikale kers op 90’s taart.
Olive is een Brits drum-and-bass/triphop gezelschap. Drijvende krachten achter dit gezelschap zijn Tim Kellett en Robin Taylor-Firth. Kellett maakt in de jaren 80 deel uit van Simply Red maar gaat daarna aan de slag als producer. Hij is o.a. betrokken bij het debuut van The Lighthouse Family. In 1995 richt hij Olive op. Ruth-Ann Boyle wordt aangetrokken als zangeres. Een jaar later verschijnt het album Extra Virgin. You’re Not Alone wordt als single uitgebracht maar doet in eerste instantie niet veel. Daar komt in 1997 verandering in. De single wordt een wereldwijd succes. Het levert Olive zelfs de prestigieuze Ivor Novello Award op. Het blijft bij dit ene succes. In de tussentijd is You’re Not Alone meerdere keren gecoverd. Er is zelfs een symfonische versie van het Orkest van Berlijn. Kortom letterlijk en figuurlijk een vergeten 90’s klassieker.
In de 90’s A-H(a) erlebnis bonus deze week: Banderas. Een typisch ‘vergeten’ 90’s hitje. Een ééndagsvlieg. Maart 1991 voorzien van het predicaat Alarmschijf en een bescheiden hit. Niet terug te vinden op Spotify. Echt niet! Maar wel op CD dankzij het soundbook Hidden Treasures van Gerard Ekdom. Vier CD’s en een boek met bijbehorende verhalen. Niet geheel onbelangrijk dé inspiratiebron voor Hidden Treasures. Laten we dat vooral niet vergeten. Gelukkig worden we daar als muzikale schatbewaarders door een initiatief als ‘De avond van de vergeten 90’s’ weer even fijn aan herinnert. Zit je al klaar voor het heerlijk avondje? Ya’ll ready for this?
